ሳጠፋ ነፍሴ በእጅጉ ታሳዝነኛለች። ብዙ እንዳትጎዳ ብዬም እሳሳላታለሁ። ለዚህም ሲባል ቶሎ ላርማት እሞክራለሁ።

ሰው ነኝ መቸስ ...እያንዳንዱ ዉድቀቴና ዉርደቴ የማንም ሳይሆን የእጄ ዋጋ፣ የራሴ ሥራ ዉጤት እንደሆነ እገነዘባለሁ። አላህ ያለው ሁሉ ሐቅ ነው።  ጥፋቴን ወደማንም መግፋት አልፈልግም። በስህተቴ ማንንም አልወቅስም። ዉድቀቴን በሌሎች አላሳብብም።

ሁሌም የክብር ይሁን የንቀት፤ ከወዲያ በኩል የማገኘው ምላሽ ሁሉ የራሴ ሥራ ወይም ደግም ይሁን ክፉ የባህሪዬ ነፀብራቅ ነው ብዬ አምናለሁ። አንድ ደግ ሰው እንዲህ ይላሉ - «የእጄን ዉጤት በምሳፈረው ፈረስ ላይ ጭምር አያለሁ። በሚስቴ ምላሽ ዉስጥ አስተዉላለሁ።»

ስለዚህ የሆነ ነገር ስናጠፋ ወይ ኃጢአት ላይ ስንወድቅ ወደማንም ሳይሆን ወደራሣችን እንጠቁም። ከራሣችን እንጀምር። ስህተታችንን እንመን። ለጥፋታችን ኃላፊነት እንውሰድ። ራሣችን ወድቀን እገሌ ጣለን፣ እንትና አሳሳተኝ አንበል።
እኔ ስስተካከል እኔም ሌላዉም ይስተካከላል።

ችግሩ ከራሴ ነው ማለትን እንልመድ።
=t.me/Sle_qelbachn1