خدا در یک مکان جغرافیایی نیست، نه در زمین نه در اسمان، پس خدا را کجا جوییم؟ هر فردی که به باطن خود رجوع کند خدا را آنجا خواهد یافت، بنابراین به اندازه ی تمام مخلوقات عالم راه برای رسیدن به او است اینگونه که هر فردی راه رسیدن به او در باطن خودش است، هیچ مخلوقی جدا از او نیست چون غیر ممکن است، او نیروی مطلق است که همه چیز از او هست و به سوی او میروند و تمام نیروی بودنشان و حرکاتشان از اوست، غیر او قوت و نیرویی نیست.
دلیل اینکه وقتی او را صدا میکنیم به آسمان نگاه میکنیم و دستمان را به آسمان میگیریم همان بیان عظمت و بلند مرتبه بودن اوست نه اینکه نعوذ بالله او صرفا در جایی در آسمان باشد.

افراد مختلف به مسیر و اعمال مختلف سعی کردن آگاهانه یا ندانسته خود را به این نیروی مطلق که منشأ همه چیز است نزدیک کنند تا چیزی بدست بیاورند و بهشون بخشیده شود و البته بسیاری کنجکاو و ماجراجو بودن تا بفهمند و شناختی حاصل کنند،
راهها و مسیرهای مختلفی برای نزدیک شدن (همان قرب) به او وجود دارد با درجات مختلفی از سختی و اسانی،  او دور نیست اصلا امکان دور بودنش نیست، بهتر آن است که شخص راه سخت را برای اینکه چیزی او بهش ببخشد را طی نکند.
اینهمه هم در مورد حجاب دیدگان گفته شده که مانع هایی است که بشود او را بهتر شناخت یا دید، همان بحث وضوح ارتباط با این نیروی مطلق عظیم بلند مرتبه است، چیزهایی که نمی‌گذارند به خوبی بهش توجه کنیم بخوبی باهاش ارتباط برقرار کنیم. همین

در بحث دیگر، دین یکی از همان مسیرها برای شناخت او و نزدیک شدن به او است، که بنابه نظر محکم، اسلام راستین، بهترین مسیر است، مسیر مستقیم و کم زحمت، بدون انحرافات و بدون وقت تلف کنی و بدون زحمات بیهوده زیاد برای رسیدن به این منظور که همان شناخت و نزدیک شدن به قدرت و نیروی مطلق میباشد است، که همه چیز و هر نیروی از او به وجود اومده و بر او استوار است.

(سعی شد به ساده ترین لغات منظور رسانده شود، البته ایرادات وجود دارد اما چاره در ساده گویی بود هر چند عیب و ایراد و نواقص همیشه در کار ما هست. و تنها کامل بی‌نقص اوست)