እኛ ግን ለመላው ጥቁር ሕዝብ ትርክት ቀማሪነት የታጨን ሆነን ሳለን የራሳችን የቤት ሥራ እንኳን ሰርተን ያልጨረስን መሳቂያ የመሆናችን ነገር ያሳዝናል፡፡

ታሪካችንን አላወቅነውም፡፡ መናናቂያ አድርግነዋል፡፡ በታሪክ አጋጣሚ ያገኘነውን በሰው ዘርን ሁሉ ፊት በግርማ ሊያስጠራን የሚችል ዕድል እንደዘበት አምልጦናል፡፡ እናስ ያቆሙን መሰረቶች ምን ያህል ጽኑዓን ነበሩ? እንደ ኅብረተሰብ የአቋራጭ ልክፍተኞች ሆነን ለመገኘታችን ምክንያቱ ምንድን ነው? የምንዋቀሰው፣ የምንናናቀው በድንቁርናችን ልክ አይደለምን? ለፍጥረት ሁሉ ከሚተርፍ በረከት፣ ኅሊና እና ርህራሄ ጋር ተፈጥረን ሳለን ዘመኑን ስላለመዋጀታችን ምክንያቱ ምንድነው?

በሰንደቅ ዓላማ ለሚያስለምን ችጋር ራሳችንን አላጨንምን?
በአለም ላይ ከየትኛው ሀገር ህዝብ በላይ ረሀብ ፣ስድት፣ መፈናቀል፤ የእርስ በርስ ጦርነት አላስተናገድምን?

ደሞስ የሚያስተባብረን አንድ የሆነ ዓይነት ቁጭት ለማግኘት ከነበረን የጥቁር ሕዝብ አለኝታነት ማማ ከመፈጥፈጥ፣ በሰንደቅዓላማ ከመለመን በላይ ሌላ ምን ውርደት ያስፈልገናል?

ያዕቆብ ብርሀኑ

@zephilosophy