ከመንታ ትናንቶች ወደ አንዱ መንጋት አለ፣
።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።።

እድሜያችን ሲያሸቅብ የትዝታ ዜማ አፍቃሪ እንሆናለን፡፡ የጋሽ ማህሙድን ዘፈን አብዛኞች እንሰማለን፤ ትዝታዎቹን እየመረጥን እንኮመኩማለን፡፡ ሌሎች የትዝታ ቅኝት ዜማዎችም ይስቡናል፡፡ ትዝታና ኢትዮጵያዊነት ብዙ ትስስር አላቸው፡፡ ትናንትን ሳያወሳ ዛሬን የሚናገር እጅግ ጥቂት ነው፡፡

የጋሽ ማህሙድን ሙዚቃዎች በየአጋጣሚው እየሰሙ ራስን ማከም ከወጣት እስከ አረጋዊው የሚታይ ነው፡፡ ያለፉ ትናንቶች የየራሳቸው ሰመመናዊ ወጎች ናቸው።

የሰዎች ውሎ በሙዚቃዎቹ ዉስጥ የተጠቀለለም ይመስላል፡፡

ስለአሁኑ ትናንትን የሚያንጎራጉር፣ ሞትን እንኳ በዜማ አልቅሶ የሚሸኝ ህብረት አለን፡፡ ስራና ደስታውን፣ ሰርግና ሞቱን በዜማ አጅቦ የሚሞቀው ኢትዮጵያዊ ዛሬውን ከትናንቱ አበው አጣብቶ ይኖራል፡፡

ዘፈኑ፣ ልብ-ወለዱ፣ ግጥሙ፣ ታሪኩ፣ ምሳሌው ሁሉ ትናንትን ያማክላል፡፡ ትናንትን መሰረት ያደርጋል፡፡ በትናንት ጡብ የተካበ ስሪተ-ወግ የመሰረትን ህዝቦች ነን፡፡ ኢትዮጵያዊነት ከትናንት የመነሳት ሱስ የተጣባ ስሜትም አለው።

ጥሩም አለው። መነሻውን ባልዘነጋ፣ ትናንቱን እየተደገፈ ዛሬን ለመስራት ይውላል። ዋና አቅም ግን አይሆንም ዋናችን አሁን ነው፣ ከዛሬ ቅንጥብ ያለች አሁንነት።

ወደ ነገ የመፈንጠር አቅም ሲሰጥ ለስሜት ያህል ያግዛል። ጽሞና ያለው፣ በፍሬ የጎመራ ትናንት ሲኖረን ማለት ነው። ያልጎመራ፣ ያልተሳካ ትናንት ደሞ የዛሬ አረም ይሆናል፣ መለየቱ ላይ ነው ጥበበኝነት ያለው።


ከትናንት መነሳቱ በጎ ነው። አነሳሱ አረም ለበስ ሜዳ ከነበረው ግን ዛሬን ይበላል። የጎመራ ትናንትን ለይቶ ዛሬን ለማብዛት መገበር የበሰለ ማጤን ነው።


በትናንት ዋሻ ገብቶ ለመኩራራት በሆነ ጊዜም እንዲሁ ዛሬን ይዘርፋል። ስለ ትናንት ያለን አርምሞ፣ ለዛሬ የፍሬያማነት ማረፊያ እንዲሆን ነው፣ አመክኒዮ፣ ሳይንሳዊ ሰውነትና የጥበብን ቀለም በመዛመድ፣ ትናንትን ለዛሬ አገልጋይ ማድረግን ይበስሏል።