ዛሬ #ኀሙስ ነው!
ልናስብበት ፋታ
ልናልምበት የእንቅልፍ አፍታ
አጣን!
ያሬድ ጌታቸው (ጃጆ)
ዘመኑ የመረጃ ጅረት የበዛበት ፋታ የሚያሳጡ አጀንዳዎች ያለማሰለስ ወደኛ የሚነጉዱበት ሆነ። የቱን ይዘን የቱን እንድንጨብጥ ግራ ገብቶናል፤ በዚህም እረፍት አጣን፤ እፎይ ብሎ ተንፍሶ ራስን ማረጋጋት እስኪሳነን ድረስ ነገሮች ወጥረው ያዙን፤
የቱን ሀሳብ መዝዘን የቱን እንለቃለን? ለማሰብም ማሰብ ያስፈልጋል፤ አንዱን ስታስብ እሱን ሳትጨርስ ሌላ የሀሳብ ጎርፍ ደራሽ ሆኖ ይመጣል። ደራሹ እያንከባለለ ከጥልቁ ባህር ይከትሃል። ተረጋጋሁ ብለህ ማሰብ ስትጀምር፥ ሌላ አጀንዳ ማዕበል ሆኖ ከወዲህ ወዲያ ያላጋህ ይይዛል። ይኽም ያታክታል፥ ያዝላል።
ሕይወት ውጣ ወረዷ በበዛበት ከተራ ሀሳብ ሻል ያለውን እንዳናስብ አስበው እንዳያሳስቡን ገዥ ሀሳብ ሲያቀብሉን የነበሩት ሳይቀር በተራ ሀሳቦች ተሸንፈው እጅ ሰጡ። በወደቁበት በአጀንዳ እጃቸው ጠልፈው እያጣሉን የትክክል ፍኖት እኛ ነን ይሉናል።
ሀሳብን ከሃሳብ መዝዘን እንነሳልን የሃሳብ ሰበዝ ቢበዛ አክራማው አንድነቱን ካላነፀ፣ባለእጅ ካለተጠበበት ሰበዙ ተሰብስቦ ቢከመር ስፌት አይሆንም። እናም ባሉበት መርገጥ፣ ተራመድን ስንል መዳህ፣ መንፏቀቅን መረጥን ቆመን ስንሄድ የነበርን ሰማየ ሰማያትን በክንፋችን መቅዘፍ ሲገባን ትንሽነትን ከትልቅነታችን ውስጥ በመፈለግ ተራ ሀሳብ ምርኮ ሆንን።
ጥበብን ተጫምተን በማሰተዋል እንዳያራምደን፣ ጠብበን የጥበብ ጫማን ሰፋነው። ሰው ማከል ተፈጥሯችን ሆኖ ሳለ አውሬነትን ከዱር ተዋስን። ዛሬያችን በኛ ክፋት ከ*ፋ ሰውነታችን እጅ እጅ አለ። በትናንት እርሾ ቂም አቦካንበት፤ በዛሬ ምጣድ ላይ በቀል ጋገርንበት። የመጣው ሁሉ ትናንትን ያስናፍቀናል። ትናንት ናፋቂ ሆነነ የቀረነው እኮ ለትናነት አክብሮት እጦት የቆሙበትን መሰረት ከመካድ ባለፈ በመናድም በተጠመዱትም ነው። ወደፊት መራመድ ካቃተን ታድያ እንዴት የከፍታችንን ትናንት አይደለም ቁልቁለታችንን የጀመረበት ምዕራፍ አያስናፍቀን!
ልናስብበት ፋታ
ልናልምበት የእንቅልፍ አፍታ
አጣን
እርምጃችን የስጋት
ወጥቶ መገባት ከጀግንነት
ተቆጠረ
ቀልብያችን ከአቅሉ
ሰውነት ከፈጠረው ከቃሉ
ተጣላ
ፍርድ ቢዘገይ ከፈጣሪ
እኛው ፈራጅ እኛው መርማሪ
ሆንን
ከደስታው ልቆ ላዘኑ
ከደጃችን ድንኳኑ
ከረመ
የጀገነበት ትናንት ያለው
ዛሬን ወዴት ሊሄድ የጠፋው
ሆንን
ልንንኖርበት ተሰፋችንን ተገዳደሩት።
በዚህ ሁሉ ስንከሳር ውስጥ ሆነን ግን የቻልንበት...
ሁሉም ቀን ደስ ይላል!
ልናስብበት ፋታ
ልናልምበት የእንቅልፍ አፍታ
አጣን!
ያሬድ ጌታቸው (ጃጆ)
ዘመኑ የመረጃ ጅረት የበዛበት ፋታ የሚያሳጡ አጀንዳዎች ያለማሰለስ ወደኛ የሚነጉዱበት ሆነ። የቱን ይዘን የቱን እንድንጨብጥ ግራ ገብቶናል፤ በዚህም እረፍት አጣን፤ እፎይ ብሎ ተንፍሶ ራስን ማረጋጋት እስኪሳነን ድረስ ነገሮች ወጥረው ያዙን፤
የቱን ሀሳብ መዝዘን የቱን እንለቃለን? ለማሰብም ማሰብ ያስፈልጋል፤ አንዱን ስታስብ እሱን ሳትጨርስ ሌላ የሀሳብ ጎርፍ ደራሽ ሆኖ ይመጣል። ደራሹ እያንከባለለ ከጥልቁ ባህር ይከትሃል። ተረጋጋሁ ብለህ ማሰብ ስትጀምር፥ ሌላ አጀንዳ ማዕበል ሆኖ ከወዲህ ወዲያ ያላጋህ ይይዛል። ይኽም ያታክታል፥ ያዝላል።
ሕይወት ውጣ ወረዷ በበዛበት ከተራ ሀሳብ ሻል ያለውን እንዳናስብ አስበው እንዳያሳስቡን ገዥ ሀሳብ ሲያቀብሉን የነበሩት ሳይቀር በተራ ሀሳቦች ተሸንፈው እጅ ሰጡ። በወደቁበት በአጀንዳ እጃቸው ጠልፈው እያጣሉን የትክክል ፍኖት እኛ ነን ይሉናል።
ሀሳብን ከሃሳብ መዝዘን እንነሳልን የሃሳብ ሰበዝ ቢበዛ አክራማው አንድነቱን ካላነፀ፣ባለእጅ ካለተጠበበት ሰበዙ ተሰብስቦ ቢከመር ስፌት አይሆንም። እናም ባሉበት መርገጥ፣ ተራመድን ስንል መዳህ፣ መንፏቀቅን መረጥን ቆመን ስንሄድ የነበርን ሰማየ ሰማያትን በክንፋችን መቅዘፍ ሲገባን ትንሽነትን ከትልቅነታችን ውስጥ በመፈለግ ተራ ሀሳብ ምርኮ ሆንን።
ጥበብን ተጫምተን በማሰተዋል እንዳያራምደን፣ ጠብበን የጥበብ ጫማን ሰፋነው። ሰው ማከል ተፈጥሯችን ሆኖ ሳለ አውሬነትን ከዱር ተዋስን። ዛሬያችን በኛ ክፋት ከ*ፋ ሰውነታችን እጅ እጅ አለ። በትናንት እርሾ ቂም አቦካንበት፤ በዛሬ ምጣድ ላይ በቀል ጋገርንበት። የመጣው ሁሉ ትናንትን ያስናፍቀናል። ትናንት ናፋቂ ሆነነ የቀረነው እኮ ለትናነት አክብሮት እጦት የቆሙበትን መሰረት ከመካድ ባለፈ በመናድም በተጠመዱትም ነው። ወደፊት መራመድ ካቃተን ታድያ እንዴት የከፍታችንን ትናንት አይደለም ቁልቁለታችንን የጀመረበት ምዕራፍ አያስናፍቀን!
ልናስብበት ፋታ
ልናልምበት የእንቅልፍ አፍታ
አጣን
እርምጃችን የስጋት
ወጥቶ መገባት ከጀግንነት
ተቆጠረ
ቀልብያችን ከአቅሉ
ሰውነት ከፈጠረው ከቃሉ
ተጣላ
ፍርድ ቢዘገይ ከፈጣሪ
እኛው ፈራጅ እኛው መርማሪ
ሆንን
ከደስታው ልቆ ላዘኑ
ከደጃችን ድንኳኑ
ከረመ
የጀገነበት ትናንት ያለው
ዛሬን ወዴት ሊሄድ የጠፋው
ሆንን
ልንንኖርበት ተሰፋችንን ተገዳደሩት።
በዚህ ሁሉ ስንከሳር ውስጥ ሆነን ግን የቻልንበት...
ሁሉም ቀን ደስ ይላል!