የስብዕና ልህቀት

‹‹ትንንሽ ደስታዎች››
(በገብረክርስቶስ ደስታ ‹‹የሚያፅናኑ›› ላይ ተመስርቶ የተጻፈ)
-------



ሆድ ሲብስ 'ሚያባብሉ፣
ከዓለም ጣጣ- ለአፍታም ቢሆን 'ሚከልሉ

በፈተና 'ሚያጸኑ፣
በግርግር 'ሚያረጋጉ፣
ከኑሮ ውክቢያ- ለአንዲት ቅፅበት 'ሚታደጉ…

ነገር ሲመር 'ሚያጣፍጡ…




እነሆ ትንንሽ ደስታዎች…
ሽርፍራፊ እርካታዎች…
ብጥስጣሽ እፎይታዎች





የፍቅር ውጥን
የሚያጓጓ፣  ልብ 'ሚያግል

ቀጭን ደሞዝ…
ለአምስት ቀናት- እንደንጉስ 'ሚያንቀባርር

ሚጢጢ ቤት
እንደልብህ 'ምትሆንባት
ኡፎይ ብለህ 'ምታርፍባት


አዲስ ልብስ
ፕ-ስ-ስ-ስ!


አዲስ ጫማ
ላረማመድ የሚስማማ…


ቆንጆ ጭልፋ፣ ማንቆርቆሪያ
ብርጭቆ፣ ድስት፣ አዲስ ቂጣ መጋገሪያ


የተቆላ ቡና፣ ፈልቶ ሲወርድ፣ ሲጨስ እጣን
ትኩስ ቄጠማ ተጎዝጉዞ ያለው ጠረን



ሻይ በስኳር ከአምባሻ ጋር
ምሳ ሽሮ- እራት ምስር


ኮልታፋ ህጻን ነፍስ የማያውቅ
ያለ ሰበብ ስቆ 'ሚያስቅ


ሳያስቡት በድንገት
የሚደውል ወዳጅ ዘመድ
እንዴት ነህ ብቻ ለማለት…



ውብ የራስጌ መብራት

መጽሐፍት!  መጽሐፍት! መጽሐፍት!


ዘፈን! ዘፈን! ዘፈን!
የጂጂ፣ የቴዎድሮስ፣ የአስቴር፣ የመሐሙድ፣
የፍቅርአዲስ እና የጥላሁንዘፈን!


መታቀፍ መታቀፍ…!
በሚያፈቅሩት እቅፍ እንደሞቁ እንቅልፍ

እንቅልፍ! እንቅልፍ! እንቅልፍ!



ሆድ ሲብስ 'ሚያባብሉ፣
ከዓለም ጣጣ ለአፍታም ቢሆን  'ሚከልሉ

በፈተና የሚያጸኑ፣
በግርግር 'ሚያረጋጉ
ከኑሮ ውክቢያ ለአንዲት ቅፅበት 'ሚታደጉ…

ነገር ሲመር ሚያጣፍጡ…




እነሆ ትንንሽ ደስታዎች…
ሽርፍራፊ እርካታዎች…
ብጥስጣሽ እፎይታዎች

✍️ሕይወት እምሻው

@Zephilosophy

ከከፍታ ምሳሌነት ወደ የኋላቀርነት ማሳያነት ለምን ተሸጋገርን?

ታሪክን ከእኛ ጋር አያይዤ ሳስብ ያለፉ ኹነቶቹን ምርኩዝ አድርገን ኢትዮጵያኖች "ትልቅ የነበረን ሕዝቦች ነን" የሚል ጥቅስ በየልባችን ሰንቀን፣ ጀርባችን ላይ በሚሰማን ሙቀት አማካኝነት ያለንበትን ኹኔታ እየለካን “ደህና ነን " እያልን የምንኖር መሆናችን አንዱ ነው፡፡ በሌላ በኩል ለዛሬ ጉድለታችን፣ ለአሁን ክፍተቶቻችን፣ ለስንፍናችን ሰበብ ፍለጋ ከአጽም ጋር ትግል ላይ መክረማችንም ይደንቀኛል፡፡

ቀዳሚ እንጂ ተከታይ ተሸናፊ ሳይሆን አሸናፊ እንደነበረን የቀደምት ስልጣኔዎቻችንን ምስክር ናቸው፡፡ ታዲያ ከቀዳሚነት ወደ ተከታይነት ፤ከክብር ወደ ውርደት፤ ከከፍታ ምሳሌነት ወደ የኋላቀርነት ማሳያ መቼ?፣ ለምን? እና እንዴት? ተሻጋገርን የሚለውን ለማወቅ  ታሪካችንን መመርመር ያስፈልጋል። ሌላው ቢቀር ታሪክን በመፈተሸ ለውጥ በማስተናገድ ሂደት ላይ የሚፈጠሩ መሰናክሎችን መቀነስ ይችላል፡፡

ዛሬ ሙሉ ሰውነታችን በድህንነት፣ በአስተሳሰብ ልልነት፣ የሚበጀንን ስልጣኔ በማጣት ቆሻሻ ታወሯል። ይህን ቆሻሻ የአመክንዮ እንዶድ በመቀንጠስ፣ ከሳይንስና ከጥበብ ወንዝ መመራመርንና መጠየቅን በመጭለፍ እንደመጽዳት ፋንታ በተቃራኒው እኛ እያደረግን ያለነው በአንድ እጃችን የድህንነት እከካችንን እያከክን፣ በሌላኛው ደግሞ ላለንበት ኹኔታ ምክንያት ናቸው ወደ ምንላቸው እየጠቆምን ጊዜያችንን በመንቀፍ እና በመተቻቸት መፍጀት ነው።

አሁን ላይ ላለንበት ኹኔታ ሰበብ ፍለጋ ከቅርጫታችን ውጪ በሚገኙ አካላት ላይ ጣት የመቀሰር አባዜ ማብቃት አለበት፡፡ ማውገዝ አለብንም ከተባለና ስራቸውን በአግባቡ ያልተወጡ ገዢዎችን፣ ለሆዳቸው ያደሩትን የማኅበረሰብ ወኪሎቻችን እና የሃይማኖት መሪዎችን ነው (ኹሉም ባይሆኑም ውሉ)፡፡ በየትውልዱ ብቅ ለማለት ድፍረት ያገኙትን እና ሊያነቁን የሞከሩቱን ሲያሳድዱ፣ ሲያስሩ እና ሲገድሉ እንደነበር ስለ ታሪካችን የሚናገሩትን መጽሐፍት ይነግሩናል። ኾኖም እነሱንም ቢሆኑ የሰሩት ስህተት ዳግም እንዳይከሰት ለመማሪያነት ካልተገለገልንበት በስተቀር ስማቸውን እየጠራን መቆዘሙና የጥፋተኝነት ካባ እያከናነቡ መሰንበቱ ምኑም አይጠቀመንም! መወጋገዝን ካመጣን አይቀር ራሳችንንም እናውግዝ፤ የማይጠቅሙ ባህሎችን መርምሮ ጥቅም ጉዳቱን ሊነግረን ላይ ታች የሚል አንቂዎቻችንን ያልሆነ ስም ሰጥተናልና፤ ልፋታቸውን መና ማድረግን የጀግንነት መስፍርት አድርገን አስቀመጠናልና!

ኢትዮጵያውያን አሁን ላለንበት ማኅበረሰባዊ፣ ፖለቲካዊ እና ኢኮኖሚያዊ ችግሮች ዋነኛ ምክንያቶች ምን ይሆኑ ብዬ ብጠየቅ "ባይመችን እንኳን ተቀመጡ ባሉን ቦታ ላይ ቦታ ከመቀየር ይልቅ መቀመጫችንን እያታከክን ለመኖር በመመርጣችን ነው" ብዬ አስቀድሜ እመልሳለሁ፡፡ ዛሬም ድረስ የተቀመጥንበት ቦታ እንደቆረቆረን ብንገኝም ማን እንዳስቀመጠን እና ለምን እንደተቀመጥን አልጠየቅንም፡፡ ባይሆን መቀመጫችንን ከቦታው ጋር ለማለማመድ ጊዜና ጉልበታችንን እናባክናለን። ግና አሁንም ቢኾን አረፈደምና እንጠይቅ። ካልሆነ ግን ከድጡ ወደ ማጡ መንሸራተታችን አይቀርልንም(መንሸራተቱንማ ከጀመረን ቆይተናል፡፡)

ሌላኛው ምክንያት ብዬ የማስቀምጠው 'የሀገራችን ልክ ያልሆነና ወደ ኋላ ጎታች የሆነ ማኅበረሰባዊና ፓለቲካዊ ሥርዓት ጠልቆና ጠንክሮ በሀገራችን በመገንባቱ ነው' የሚል ነው፡፡ ይህ ሥርዓት  የሕዝብን ጊዜያዊ ስሜት በመኰርኰር የተካኑ ብልጣ-ብልጥ አላዋቂ ብሔርተኞችንና ጥቅመኞችን ንጉስ አድርጎ የሚያሾም ፤ በየዘመኑ ያሉብንን ችግሮች በመለየት ያሳዩንን፣ወደ ኋሊት እየተጓዝን መሆኑን በማስመልከት ሊያነቁን የሞከሩትን  አገርና ሕዝብ ወዳዶችን ደግሞ የበዪ ተመልካች የሚያደረግ ነው።

ትልቁ ችግራችን በርካታ ነገሮችን ሳንመረምር፣ ሳንፈትሽ እና ሳንጠይቅ እንደተነገረን የምንቀበል መሆናችን ነው።ብዙዎቻችን ስለ አንድ ነገር የሚኖረን ድምዳሜ አሊያም “እውነታው' ተብሎ የሚነገረንን ሐሳብ ለመፈተሽና ለመፈተን ጥረቱና ድፍረቱ የለንም።፡ በቸልተኝነት አውሎ ንፋስ የተወሰድን፣ ከፍርሃት ጥላ ገለል ማለት የተሳነን ሆነናል። አጎንብስ ስንባል እሺ፣ ተቀመጥ የሚል ቃል ስንሰማ ዝፍዝፍ፣ ሩጥ የሚል ድምጽ ስንሰማ ፈርጣጭ ሆነናል።

መፅሀፍ - ጥያቄዎቹ
ደራሲ- ፍሬው ማሩፍ

@zephilosophy
@zephilosophy

ጥበቃ... [Expectation]

___

["Blessed is he who expects nothing, for he shall never be disappointed." — Alexander Pope]

___

መጠበቅን መሰላል እንደመውጣት ነው የማስበው፤ በጣም ትጠብቃለህ ማለት በመሰላሉ ከፍተኛ እርካብ ላይ አለህ ማለት ሲሆን ጥበቃህ ዝቅተኛ ወይም መካከለኛ ነው ማለት ደግሞ የመሰላሉን ተመሳሳይ ቦታ ይዘሃል ማለት ነው...


እንግዲህ መሰላል የወጣ ሰው ዕጣፈንታ ሁለት ነው... ወይ እንዳወጣጡ ይወርዳል፣ አልያም ከደረሰበት ነጥብ እርካብ ከድቶት ይወድቃል... 


[የመጠበቅ ዕጣ ፈንታ የሚወሰነው መሰላሉ ላይ በሰቀለህ እውነታ ነው... ብዙውን ጊዜ ግን ጥበቃ ከእጅ ካለው የታወቀ ሁኔታ ይልቅ ባልተጨበጠ ተስፋ ላይ የሚመሰረት ይሆንና መውደቅን ውጤቱ ያደርጋል...]


በመስተጋብራችንም ሆነ በግል ልምምዳችን ውስጥ እጅግ አደገኛው ስሜት መጠበቅ ሲሆን አስከፊ ውጤቱ ደግሞ የጠበቁት ሳይሆን ሲቀር የሚፈጠረው ስብራት ነው... 


ይህ ጥበቃ የታክሲ ሰልፍ ወይም የቦኖ ወረፋ አይደለም... ጊዜ ሲደርስ የምትደርስበት ወይም የመሆን ዋስትና የጨበጠ አይደለም... የስሜት ዕዳ ነው... የቅጽበት ክስተት... ቀጥሎ ምን እንደሚሆን የማይታወቅባት ዓለም ዕዳ...


እኛ ሰዎች ብዙ ጊዜ ከሕይወት ጋር በጸጥታ የምንገባው ውል አለን... ኮሽታ ሳናሰማ በተስፋ፣ በህልም፣ በምኞት በመፃኢ ላይ የተመሰረተ ስምምነት እንፈጽማለን... በአዕምሮአችን ውስጥ ጥንቅቅ ብለው የተሰደሩ በርካታ ውብ ስዕሎች አሉን... ጠንክረን ስለሰራን፣ አጥብቀን ስላፈቀርን፣ ተግተን ስለጠበቅን ሕይወትም በዚያው መሰረት ምላሽ እንደምትሰጠን እናስባለን - እናምናለንም... ግና ምኞትና እውነታ ሁሌ አይሰምሩም... ያንጊዜ ደግሞ የመንፈስ ስብራት ይገጥመናል...


ስብራት ያልሰመረ ጥበቃ ውጤት ነው... ብዙ የለፉለት ግንኙነት ምላሽ ሲያጣ፣ ለረጅም ጊዜ የጠበቁት ዕድል ቅዠት ሲሆን፣ እንደ ጣልንባቸው ተስፋና እንደ ሰጠናቸው ቦታ ሰዎች ሳይከውኑ ሲቀሩ ህመም ይገጥመናል... ህመሙ ግን ስለ እጦታችን ብቻ አይደለም... ከእጃችን በሌለ ነገር ላይ የገነባነው ተስፋ ከፊታችን ብን የማለቱ ሃቅ ብሎም ለርሱ ብለን ያጠፋነው ጊዜ የሚፈጥረው ቁጭትም እንጂ...


“Disappointment is a sort of bankruptcy—the bankruptcy of a soul that expends too much in hope and expectation.” — Eric Hoffer


[ነገሩን በምሳሌ እናፍታታው...]


ያፈቀርካት ልጅ ከልብህ የቀለስክላትን ጎጆ አክላ እንድትከሰትልህ ትጠብቃለህ - በእርሷ ልብ ውስጥ ዳስ የተጣለለት ተፈቃሪ ሊኖር መቻሉን ግን ትዘነጋለህ...


[እናም - 'አይሆንም' አለችኝ በሚል ሰበብ ልብህ እንክት ትላለች...]


___

ሃሳብህን ሰው ሁሉ እንዲረዳልህ ትጠብቃለህ - ግና ሁሉም ሰው በየራሱ ንሸጣ፣ በየራሱ መንገድ እንጂ ባንተ መንገድ ብቻ ነገርህን ሊገነዘብ እንደማይችል ትዘነጋለህ...


[በዚህ ምክንያት ድብርት ትከናነባለህ...]


___

ሰዎች ሁሌም በበጎ ቃልና በፈካ ፊት እንዲቀበሉህ ትጠብቃለህ - ሆኖም በብዙ ዓይነት የስሜት መዋዠቅ ውስጥ እንደሚያልፉ፣ ያም ቀናነታቸውን እንደሚያደበዝዘው ትዘነጋለህ...


[በዚህ ምክንያት ቀንህን አስረክበህ ትውላለህ... አንዳንዴም ቂም ቋጥረህ ግንኙነትህን ታበላሻለህ...]


___

ሎተሪ እንዲደርስህ ትጠብቃለህ - ሆኖም ከብዙ ሚሊዮኖች ጋር የሚደረግ ውድድር መሆኑን ትዘነጋለህ...


[በዚህ ሰበብ ዩኒቨርሱን በአድሎ ፈፃሚነት ትከሳለህ...]


___

በድካምህ ልክ ሹመት፣ በጥረትህ ልክ ሽልማት ትጠብቃለህ - የሰዎች ሚዛን ያለው ራሳቸው ጋ መሆኑን ግን ትዘነጋለህ...


[እናም ይህን ሰበብ አርገህ የስራ ሞራልህን ትገድላለህ...]


___

ብዙ ድካምና ሃብት ያፈሰስክበት ቢዝነስ ፈጥኖ ውጤታማ እንዲሆን ትጠብቃለህ - የጊዜና የሁኔታዎችን ምቹነት የማጤን አስፈላጊነት ግን ትዘነጋለህ...


[በዚህ ምክንያት የሚያድግ ወረትህን ትቀብራለህ፣ ሌላ የመጀመር ድፍረትህንም ትሰዋለህ...]


___

በችግራቸው ጊዜ አለሁ ያልካቸው ሁሉ ኑሮ ሲፈትንህና ምርግ ሆኖ ሲጫንህ እንዲደርሱልህ ትጠብቃለህ - ከጓዳቸው ያደፈጠ፣ ከገመናቸው የተሻጠ ምስቅልቅል ሊኖር እንደሚችል ግን ትዘነጋለህ...


[አዎን - በዚህ ተቀይመህ ሰው ትርቃለህ... የልብህንም ሰዎች ታጣለህ...]


___

ወዳጆችህ በሃዘንህ ጊዜ ጎንህ ተገኝተው እንባህን እንዲጠርጉ፣ በክፉ ጊዜህ ገመናህን እንዲሸሽጉ፣ በደስታህ ጊዜ ድግስህን እንዲያደምቁ ትጠብቃለህ - ከእነርሱ ታዛ ሰው የማይደርስበት ለቅሶና ምሬት፣ በሳቅ የሚከልሉት ችግርና ብሶት ሊኖር እንደሚችል ግን ትዘነጋለህ...


[እናም በዚህ ሰበብ ሰው የምታይበት ዓይን፣ የምታቀርብበት ወሰን፣ የምታርቅበትም ሚዛን ይዥጎረጎራል...]

___

"We are all prisoners of our expectations." — Georges Bernanos

___

[ታዲያስ?...]


እንግዲህ ጥበቃ የአዕምሮ ቅኝት ነውና ይቆጣጠሩታል እንጂ አያስቀሩትም... ይመጥኑታል እንጂ አልቦ አያደርሱትም... 


ማግስቱን ለድብርት፣ ከርሞ ለስብራት ምክንያት እንዳይሆን ግን ብዙ ነገር ማድረግ ይቻላል...

___

[ሦስት መላዎች ይታዩኛል...]

___


፩) Flexibility - 'ይህን ካላገኘሁ ሞቼ እገኛለሁ' ከማለት ይልቅ 'ይህ ባይሆን ያንን አሳካለሁ' ብሎ ማሰብ... ችክ አለማለት... አማራጮችን ማየት... አንዳንድ ጊዜ ያጣነው በመሰለን አንድ ነገር ፈንታ ያልጠበቅነው እልፍ ስጦታ ሊደርሰን ይችላል... የጠበቅነው የሚጎዳን፣ የሚሰጠን የሚያስደስት ሊሆንም ይችላል...


፪) እንዲሆን የሚፈልጉት ነገር ላይ what if መቀላቀል... ባይሆንስ ብሎ ማሰብ... ቢቻል የጉዳዩን ተጨባጭነት ማጤን፣ አልያም ጥበቃን ማመጣጠን...


[በመሰላሉ ግርጌ ላይ መቆየት... ነገሩን የሚያመጣው ወይም የሚያስቀረው ጥበቃው ሳይሆን የጉዳዩ ተጋጋዥ ሁኔታዎች ሕብር ነው... ሊመጣ ያለን - ባለመጠበቅ አታጣም፣ የማይመጣንም በመጠባበቅ አትወልድም...]


፫) መቀበል... የሆነውን እንደመሆኑ ማስተናገድ... ስለ ጉዳዩ ከመብሰልሰል ይልቅ ክስተቱን እንደሁኔታው ተቀብሎ ወደፊት መጓዝ... ባለፈው ጎርበጥባጣ የባከነ ጉልበትህን ሳይሆን ቀሪው  አቅምህ የሚያስወጣህን አቀበት ማስተዋል... Let it go!

___

"We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope." — Martin Luther King Jr.
___

መልካም አሁን!!

___

@bridgethoughts

አሁንን የመኖር ሀይል

በመጀመሪያ አሁን የጊዜ አካል አይደለም። ጊዜ እንዲኖር ያለፈው ወይም የወደፊቱ መኖር አለበት። አሁን የጊዜ አካል ሳይሆን ዘላለማዊ (eternal) ነው። ልብ ብላቹ ካሰባችሁት ጊዜ ያለው አእምሮአችን ውስጥ ነው፤ ምክንያቱም ምናስባቸው ሀሳቦች በጊዜ ውስጥ ማለትም በባለፈው እና በወደፊቱ ጊዜ ላይ የተመሰረቱ ናቸው። እስኪ ምታስቧቸው ሀሳቦች ላይ ለተወሰነ ደቂቃ ለማተኮር ሞክሩ፤ ከዚያ አእምሮአችሁ በባለፈው(past) እና በወደፊቱ(future) ላይ ተጠምዶ ታገኙታላቹ።

ስለ አሁን(present) ማሰብ አትችሉም። አሁን ላይ ማሰብ ሳይሆን መኖር (አእምሮ አልባ መሆን) ነው ምትችሉት። እስኪ ስለአሁን ለማሰብ ሞክሩ ምን ሀሳብ ወደ አእምሮአችሁ መጣ? በርግጠኝነት ምንም ማሰብ አልቻላችሁም፤ ስለዚህ ሀሳብ የሚያርፍበት ጊዜ ይፈልጋል ማለት ነው። ይህ ማለት ግን ምንም የማያስብ ስራፈት ትሆናላችሁ ማለት አይደለም። አሁን ላይ መኖር ስትጀምሩ ከአእምሮአችሁ በላይ መሆን ትጀምራላችሁ። ስለዚህ አእምሮአችሁን ምን ማሰብ እንዳለበት የምትወስኑት እናንተ መሆን ትጀምራላችሁ ማለት ነዉ። ነገር ግን አእምሮ ካለናንተ ፍቃድ በራሱ ማሰብ ያቆማል። አእምሮአችሁ እናንተ ሳትፈልጉ በሀሳብ የሚጠመድ ከሆነ ግን አሁን ላይ እየኖራችሁ አይደለም ማለት ነው።

አሁን ላይ ለመኖር ተደጋጋሚ የተመስጦ (meditation)  ልምምድ ያስፈልጋችኃል፤ ምክንያቱም ከአእምሮአችሁ ካልተላቀቃችሁ አሁንን መኖር አትችሉም። ተመስጦ (meditation) ማለት ደግሞ ምንም ሳይሆን እራሳችንን ከአእምሮ ቁጥጥር የምናላቅቅበት መንገድ ማለት ነው። ከአእምሮአችሁ ስትላቀቁ ህይወትን ከዳር ቆማችሁ እንደ ተመልካች መታዘብ ትችላላችሁ።

ህይወትን በሙላት መኖር ከፈለጋችሁ ከኢጎ (ከአእምሮ ቁጥጥር) መላቀቅ ይኖርባችኃል። ኢጎ ከሌሎች የተሻላችሁ እንደሆናችሁ እንዲሰማችሁ እና ሌሎችን እንድትጨቁኑ ይነግራችኃል። አለማችን ላይ የምናየው ጦርነት፣ ክፉት፣ ጥላቻ፣ ዘረኝነት፣ ፅንፍ የወጣ ሀይማኖትን ተገን ያደረገ የሰዎች ጭፍጨፋ በሙሉ የኢጎ ውጤቶች ናቸው። ሁላችንም ውስጥ አይነቱ ይለያይ እንጂ የሆነ አይነት ኢጎ አለ። ኢጎ አሁንን እንዳንኖር የሚገዳደረን ቀንደኛ ጠላታችን ነው።

ሁላችንም ኢጎን አሽቀንጥረን መጣል ይኖርብናል። አለበለዚያ ሰዎች በሰላም የሚኖሩባት የተዋበች ምድር ማግኘት በጣም አስቸጋሪ ነው። ነገር ግን ከኢጎ መላቀቅ እንደምናስበው ቀላል አይደለም። ከህፃንነታችን ጀምሮ የሆነ የኢጎ ማንነት ስንገነባ ኖረናል። ኢጎአችን ትክክለኛ ማንነታችን እስኪመስለን ድረስ ከስብዕናችን ጋር ተጣብቋል። አንዳዶቻችን የብሔር ማንነትን፣ ሀይማኖትን፣ ግለሰባዊ አስተሳሰብን፣ የበላይነት ስሜትን፣ የቆዳ ቀለምን እና የመሳሰሉትን እንደ ተፈጥሮአዊ ማንነት በመቁጠር ከሌሎች ጋር እስከ መጋጨት እና መተላለቅ የሚያደርሱን የኢጎ ገፅታዎች አሉን። እነዚህ ኢጎዎች ከፍ ሲሉ በሀገራት ደረጃ አሁን የምናየውን ጎራ ለይቶ መጠፋፋት ያስከትላል።

አእምሮአችን ህይወትን ውስብስብ አድርጎብናል። ህይወት ግን በጣም ቀላል ናት። አእምሮአችን ማፍቀር አይችልም፤ አእምሮአችን የሚችለው ማስላት ነው። ህይወት አሁን ናት። ከአሁን ወጪ ማድረግ ምትችሉት ነገር አለ? መኖርስ? ያለፈው እና የወደፊቱ ጊዜ ቅዠት ብቻ ናቸው። ያለፈ የምንለው ጊዜ ስንኖርበት አሁን ነበር፤ የወደፊቱም አሁንን ሆኖ ነው ሚመጣዉ። አሁን ላይ መኖር ስትችሉ ከሁለንተና ጋር ትዋሀዳላችሁ።

ብዙ ሰዎች በተለያዩ አጋጣሚዎች ለምሳሌ፦ ተራራ መውጣት፣ ከፍተኛ ህመም፣ ከባድ የህይወት ፈተና ሲያጋጥማቸው አሁን ላይ የመገኘትን አጋጣሚ አግኝተዋል። ነገር ግን አሁን ላይ ለመገኘት የግድ እንደነዚህ አይነት አጋጣሚዎች መጠበቅ የለባችሁም። በማንኛውም ሁኔታ ውስጥ አሁን ላይ መገኘት ትችላላችሁ።

@zephilosophy
@zephilosophy

"ክፉ ቀኖች ያልፋሉ ፥ ፅኑ ሰዎች ያልፉታል"
(ተስፋኣብ ተሾመ)
* * *

ሀ፥ በህወሓት እና በኦነግ መካከል ያለው የፖለቲካ ሽኩቻ የመስዋዕት በግ ፈለገ። ሁለቱ እንዲሸናነፉ ያለ ሀጢያቱ የሚታረድ ሚስክን ተፈለጎ ተገኘ። ያ ምስክን በሀረርጌ ገጠራማ አከባቢ የተከበረ አባት ነው።ሰውዬው እንደዋዛ "ኦነግ ገደ*ለው" ተብሎ ተገ*ድሎ ተጣለ። የሰውዬው ሞት ቤተሰባዊ ምስቅልቅል ወለደ።

ጥላዬ ታደሰ የተባለ ሰቃይ ተማሪ በአዲስ አበባ ዩኒቨርስቲ ተማሪ ነበር። የአባቱን ሞት የሰማ ቀን ሰማይ ተደፋበት። ተስፋው ጨለመ፥ የመኖር ፍላጎቱ ትቶት ተሰደደ።
ጥላዬ ታደሰ ከአባቱ ሞት በኋላ ሌላ ሰው ሆነ። ሙሉ ለሙሉ ሱስ ውስጥ ተዘፈቀ። ጫት ፥ ሲጃራ እና አረቄ መደበቂያው ሆኑ። ሀዘኑን በአረቄ ሸሸገው።

ጥላዬ ሱሰኛ ሆነ ሲባል ዝም ብሎ ሱሰኛ አይደለም የሆነው። አንድ እሁድ እለት እስኪሰክር ጠጥቶ ተኛ። ከስካር ወለድ እንቅልፉ የነቃው ሰኞ ሳይሆን ማክሰኞ ነው። ከእሁድ እስከ ማክሰኞ በእንቅልፍ አሳለፈ። ሰኞ እለት ሳይኖርባት አለፈች። ጥላዬ ታደሰ ሲሰክር እዚህ ድረስ ነው።

የአባት ሞት ፥ ተስፋ መቁረጥ ፥ ሱሰኝነት ፥ ብተኝነት እየተፈራረቁ የደቁሱት ዶክተር ጥላዬ "ጥላዬ ቀደምኩት" የሚል ህይወቱን የሚናገር ግሩም መፅሐፍ አለው። "ይህ ሰው ማነው?" የሚል ጠያቂ ካለ ዶክተር ጥላዬ ዛሬ የተከበረ የናሳ ሳይንቲስት ነው። አዎን የናሳ ሳይቲስት!

ህይወቱ ከሱስ እስከ ናሳ በአስገራሚ ክስተቶች የተሞላ ነው። የዶክተር ጥላዬ ህይወት የሚነግረን ግሩም መልእክት አለ! ያም መልእክት "ክፉ ቀኖች ያልፋሉ፥ ፅኑ ሰዎች ያልፉታል" የሚል ነው።

ለ፥ ፓስተር ታምራት ሀይሌ "አባት" ብለን ብንጠራቸው ከማያሳፍሩን ጥቂት የሃይማኖት ሰዎች መካከል አንዱ ነው። በወንጌላውያን አማኞች ዘንድ እጅግ የከበረ ስም ካላቸው ግንባር ቀደም ሰዎች መካከል አንዱ ፓስተር ታምራት ሀይሌ ነው።

የፓስተር ታምራት የትላንት ህይወቱ በብዙ ፈተና እና ውጣ ውረድ የታጨቀ ነበር።
አባቱ ታዋቂ ባለ ውቃቢ ነበር። ያ ብቻ ሳይሆን የአባቱ ውቃቢ እንዲያርፍበት ታምራት ተመረጠ። ከዚህ በኋላ ህይወቱ የሰቀቀን ሆነ። ገና በልጅነቱ ከእኩዮቹ ጋር በነፃነት መንቀሳቀስ የማይችል ሆነ። መናፍስት እየተገለፁለት ያሰቃዩት ነበር።

ቤተሰቦቹ ለሊት ለሊት ወንዝ ዳር እየወሰዱት የአምልኮ ስርኣት ፈፅመውበታል። ሰውነቱን እስኪቆስል በአሸዋ ከፈተጉት በኋላ በውሃ ይነከራል። የልጅ ሰውነቱ ላይ የተፈጠረው ቁስል ውሃ ሲያገኘው ስቃይ ቢፈጥርበትም ለውቃቢው ሲባል ደጋግሞ አድርጎታል።

ታምራት ወደ አዲስ አበባ ከመጣ በኋላ በሰው ቤት ተቆጥሮ ሲሰራ ከሰው በታች ሆኖ ተዋርዷል፥ ስድብ እና ዱላን እንደዋዛ ተቀብሏል። ራሱን ስለማጥፋት አስቦም ያውቃል።

ዛሬ ላይ ፓስተር ታምራት የተከበረ ሰው ነው። "የታምራት አምላክ ተአምረኛ" የሚል የህይወት ታሪኩን የሚያወሳ መፅሐፍ አለው።
የታምራት ህይወት ምን ይነግረናል? "ክፉ ቀኖች ያልፋሉ!"

ሐ፥ ኢትዮጵያ ከምትኮራባቸው ጥቂት የላቁ አእምሮዎች መካከል አንዱ ፕሮፌሰር ጌታቸው ሀይሌ ነው። ፕሮፌሰር ጌታቸው በቀላሉ የማይደገሙ ሊቅ ናቸው። ብቻቸውን ብዙ ሰው!

ጌታቸው ገና ጨቅላ ሳለ የፋሽስት ወረራ ቤተሰባዊ ምስቅልቅልን ወለደ። ከዛ በኋላ ብዙ አስቸጋሪ ወቅቶችን አሳልፏል።

አባቱ ለትምህርት ካላቸው ፍቅር የተነሳ ልጃቸው እንዲማር ዘመድ ዘንድ ሰደዱት። ውጤቱ ግን የተገላቢጦሾ ሆነ። ህፃኑ ጌታቸው መማር አልቻለም። እረኝነት እጣ ፈንታው ሆነ። በእንቅርት ላይ ጆሮ ደግፍ እንዲሉ የመማር መብቱን የተነፈገው ህፃን ሰብአዊ ክብሩንም ተቀማ። ሰውነቱ በእከክ ሲወረር አዛኝ አጣ። ሰውነቱ እስኪቆስል ድረስ ማከክ ግዴታው ሆነ።

ወደ አባቱ ሲመለስ የተከበረ ኑሮ አልጠበቀውም። ከአባቱ ጋር በመቃብር ቤት እየኖረ መማር እጣ ፋንታው ሆነ።

ጌታቸው ሀይሌ የእናቱን ፍቅር ሳይጠግብ ገና ጨቅላ ሳለ እናቱ ተለይታው ሄደለች። የእናት ናፍቆቱን የሚወጣበት በቂ እድል አልነበረውም።
አባቱ የጤና እክል ገጥሞት ከአልጋ መዋል ግዴታው ሲሆን ብቻውን ለአባቱ ቂጣ እየጋገረ ይኖር ነበር። እንደ እኩዮቹ መጫወት ሳያምረው አባቱን እያስታመመ እና ለአባቱ ምግብ እያበሰለ ልጅነቱን አሳልፏል።

ትዳር ከመሰረተ በኋላ ሐገር ለማገልገል በሚጥርበት ዘመን የደርግ ሰዎች ሊይዙት ቤቱ ድረስ ከመጡ በኋላ ተታኩሰው ጉዳት አድርሰውበታል። ፕሮፌሱሩ ለረጅም ዘመን በዊልቸር እንዲቀመጥ ያስገደደውን መዘዝ ያመጣው ያ ጉዳት ነበር።

ከዚህ ሁሉ በኋላ ግን ፕሮፌሰር ጌታቸው ሀይሌ ባለ ግርማ ሊቅ ሆነዋል። የስኬት ጫፍ ላይ ተገኝተዋል። ህይወታቸውን "አንዳፍታ ላውጋችሁ" በሚል መፅሐፍ ከትበውታል።

ህይወታቸው ምን ይነግረናል? ክፉ ቀኖች ያልፋሉ!

ሁላችንም በአንዳች አይነት መከራ እያለፍን ይሆናል። እጅ የማይሰጥ ፅኑ መሆን እንዳለብን የብዙዎች ህይወት ይነግረናል!

በእርግጥ ክፉ ቀኖች ያልፋሉ!

Nb፥ ሁለተኛ ደረጃ ተማሪ ሳለው "ክፉ ቀኖች ያልፋሉ ፥ ፅኑ ሰዎች ያልፉታል" የሚል የትርጉም መፅሐፍ አንብቤ ነበር። የመፅሐፉ ደራሲ ሮበርት ሹርለ ይመስለኛል።

@Tfanos
@Tfanos