ከዚሁ ጋር ተያይዞ በኢትዮጵያ ቀጣይ ምን ይፈጠራል የሚለው ከባድ ነው። ከዚህ በፊት ሁለት አመታትን የፈጀ አንድ መደበኛ ጦርነት፣ አሁን ደግሞ ብዙዎቻችን ባላውቀ የምናልፈው የሽምቅ ጦርነት እየተካሄዱ ነው። አሁን ደግሞ ቀጣይ የሚመጣው እጅግ አስፈሪ ይመስላል። ምናልባትም ከዚህ በፊት የነበረው ቀጥሎ ለሚመጣው ትንሽ ቅምሻ፣ ማሳያ፣ የሆነ ያህል ነው። ሃገራዊ የነበረው ጦርነት ቀጣናዊ ሆኖ፣ የአፍሪካ ቀንድን በሙሉ የሚያካትት፣ ግብጽንና የመካከለኛው ምስራቅ ሃገራትን ሁሉ የሚያካትት የሚሆን ይመስላል። እጅግ ውስብስብም ግጭት ይመስላል። የኛ መንግስት በአንድ በኩል ከኤርትራ ጋር ተለያይቷል። በሌላ በኩል ደግሞ በሱማልያ በሰሜኑ የሶማሊላንዱን ግዛት፣ በደቡብ በኬንያ በኩል ደግሞ የጁባላንድን ግዛት መሪዎች እየደገፈ በእጅ አዙር የማመስ ሙከራ እያደረገ ይመስላል። ይህ ደግሞ ቀስ በቀስ የሶማሊያን መንግስት ከአልሸባብ ጋር እንዲተባበር እየገፋፋው ነው። አልሸባብ የሶማሊላንዱ ውል ከተፈረመ ጀምሮ ኢትዮጵያ ላይ የሃይል እርምጃ እንውሰድ የሚል አቋም ነበረው። የሃገሪቱ መንግስት ውስጥም ጥቂት ሰዎች የዚህ አቋም ደጋፊዎች ናቸው። በዚህም ምክንያት እስካሁን ትልቅ ጭቅጭቅ ላይ እንዳሉ አሉ። የኛ መንግስት ተግባሩን ከቀጠለ ደግሞ በራሱ እሳት ለኩሶ ራሱ ችግር ሊፈጥር ይችላል። ከዚያ ደግሞ እርትራ ከሱዳንና ሶማልያ ጋር መተባበር መጀመሯ በዙርያችን ሁሉም በኛ ላይ ጦርነት ለመክፈት ዝግጁ መሆኑን ነው የሚያሳየው።

ያ ሆኖ ሲያበቃ ደግሞ በውስጥም ከመንግስት ጋር ቅራኔ ያላቸው የሱን ማለፍ፣ መውደቅ የሚሹ ቡድኖች ታጥቀው ከርሱ ጋር መዋጋት ላይ መሆናቸው፣ ልክ በሶርያም ሆነ በሌሎች ሃገራት የነበረውን የእርስ በርስ ውግያና የውክልና ጦርነት እርሾ ይፈጥራል። ስለዚህ ነገ፣ የውጭ ሃያላን ተብዬዎች አንዱ ሰላም አስከባሪ ነኝ ብሎ፣ አንዱ አማጽያኑን ደግፋለሁ ብሎ፣ ወዘተ እኛን የውክልና ጦርነት ቀጠና ያደርጉናል። የሃገራችን የመሬት አቀማመጥ በፍጹም ለምድር ላይ ውጊያ የማይመች በመሆኑም ከፍተኛው የውጊያ መጠን በአየር ላይ ይሆናል። ስለዚህ ትላንት በሶርያ አሌፖን ወይም ደማስቆን፣ በኢራቅ ባግዳድን ወይም ሞሱልን፣ በሊቢያ ትሪፖሊን የቦምብ መአት እንዳወረዱባቸው ሁሉ፣ ነገም እኛ ላይ፣ ባህርዳርን ውይም ናዝሬትን ወይም ጎንደርን የቦምብ የሚሳኤል መሞከርያ የማድረግ ምኞት ወይም ህልም ይኖራቸዋል። በውጊያም አሳበው ምናልባት በሰበቡ ደብረ ሊባኖስን፣ ወይም ዋልድባን፣ ወይም አክሱም ጽዮንን በቦምብ፣ በሚሳኤል የሚመቱበትም ሁኔታም ሊፈጠር ይችላል።

በተለምዶ ሃገራት ላይ እንዲህ አይነት የአየር ክልልን የመዳፈር ተግባር ከመፈጸማቸው በፊት የሃገሪቱን አየር ሃይል እና አየር መቃወይሚያ ድራሹን ነው የሚያጠፉት። ሩሲያ ዩክሬን ላይ ያደረገችው ያንን ነው። እግጅ ፈጣን በሆኑት ሃይፐር-ሶኒክ ሚሳኤሎች መላውን የዩከሬን አየር መቃወሚያ ስርአት ካወደመች በኋላ ማንም ከልካይ ሳይኖራት ገብታ በርካሽ ድሮኖች እና የጦር ጀቶች የፈለገቸውን ቦታ ደብድባ ትመለሳለች። ኢትዮጵያ ግን ቀድሞውኑ ያ ስርአት የላትም። ደርግ ከሶቭየት ከገዛቸው ያረጁ ጥቂት ጀቶች እና ሚሳኤሎች በቀር ምንም የለንም። ዛሬ ላይ ደግሞ ዓለም ሁሉ እጅግ የዘመነ ሚሳኤል እስከ አፍንጫው ታጥቋል። በየጊዜው አዳዲስ መሳርያ ሁሉ ይፍለስፋሉ። የሰው ልጅ የሳይንስና ቴክኖሎጂ እውቀቱን ተጠቅሞ ለሰው የሚጠቅም ፈጠራ እንደመስራት ጅምላ ጨራሽ አዳዲስ ቴክኒኮችን ይፈጥራል። ዛሬ ላይ ኢራን ብቻ ያሏት የሰራቻቸው ሚሳኤሎች ኢትዮጵያን መምታት ይችላሉ። መምታት ከፈለጉ ይችላሉ። እኛ ግን ማንም ዓለም አስቦልን ወይም ራርቶልን ሳይሆን በእግዚአብሔር ቸርነት እስከዛሬ አለን። ታዲያ የሱን ቸርነት እንደማመስገን ከሱ ጋር እንደመጣበቅ በምዕራባውያን "እውቀት" እና ፍልስፍና ተወስደን የነሱን ሰዶማዊ ባህል ተላብሰን እግዚአብሔርን፣ በቸኛው ተስፋችንን በድለናል፣ አስከፍተናል። ከአሁን ወዲህ መጠጊያችን ወዴት ነው? ንስሃ ገብተን ወደሱ ከመመለስ ውጪ ምን ምርጫ አለን?

ዓለምስ በእግዚአብሔር ቢያምጽ ያለውን ታንክ፣ ጀት፣ ኤለክትሮኒክስ ተማምኖ ነው። እኛ ምን ይዘን ነው በፈጣሪ ላይ ያመጽነው? ይሄንን ነው መጠየቅ ነው ያለብን። እግዚአብሔር አንዳች ልዩ፣ መለኮታዊ ተአምር ፈጥሮ ካላዳነን፣ ምናልባት ሊወጉን የሚመጡትን ሰራዊት፣ ስምጥ ሽለቆን ከፍሎ ባሕሩ ውስጥ ካላሰጠማቸው፣ አባይ ሞልቶ ፈሶ ጠርጎ ካልወሰዳቸው እኛ ምንም ሚሳኤል፣ ምንም ሮኬት፣ ምንም ታንክ የለንም፣ እና ያንን እያሰብን በእንባ፣ በለቅሶ፣ በንስሃ ወደሱ መቅረብ በናስብ ነው የሚሻለን።