በዒራቋ ከተማ በስራ ዉስጥ የሆነ ታሪክ ነው አሉ፡፡ ሰዎች ለአንድ ከገጠር ለመጣ እና ስለ ዲኑ ብዙም የማያውቅን ሰው “ጀነት እገባለሁ ብለህ ዉስጥህ ያስባልን?” አሉት፡፡ “በአላህ እምላለሁ! በዚህ ጉዳይ ቅንጣት ታክል ተጠራጥሬ አላውቅም፤ አዳራሿ ላይ ስቦርቅ፣ ከሐውዷ ስጠጣ፣ በጥላዋ ሥር አረፍ ስል፣ ከፍራፍሬዋ ስቀጥፍ ስበላ፣ በቪላዋና ፎቋ ዉስጥ ሰንፈላሰስ ይታየኛል፡፡” አላቸው፡፡

“አለኝ ብለህ በምታስበው በጎ ሥራ ነው ጀነትን የምታስበው?” አሉት፡፡

“እንዴ! በአላህ ከማመን እና ከአላህ ዉጭ የሆነዉንና በሐሠት የሚመለከዉን ነገር ሁሉ ከመካድ በላይ ምን መልካም ሥራ ይኖራል?፡፡” አላቸው፡፡

“ወንጀልህን አትፈራም ወይ?” አሉት፡፡

“አላህ ለወንጀል ምህረትን አኖረ፤ ለስህተት እዝነትን መደበ፣ ለጥፋት ደግሞ ይቅርታን አስቀመጠ፡፡ እሱ የሚወዱትን ከጀሀነም እሣት በመጠበቅ ረገድ ቸርነቱ ከፍ ያለ ጌታ ነው፡፡” አላቸው፡፡

በበስራ መስጂድ ዉስጥ የነበሩ ሰዎች ሁሉ “ይህ ሰው በርግጥም በአምላኩ ላይ ያለው ጥርጣሬ ምንኛ መልካምና ከፍ ያለ ነው!!፡፡” አሉና ተደመሙ፡፡ ስለዚሁ ጉዳይ አንስተዉም ብዙ አወሩ፡፡ ወዲያዉኑ ከአላህ እዝነት ተስፋ የመቁረጥ ዳመና ከላያቸው ላይ እየተገፈፈ ሲሄድ ተሰማቸው፡፡ በእጅጉ ተረጋጉ፤ እዝነቱን አብዝቶ የመከጀል ድባብ ሸፈናቸው፡፡

“ፈማ ዘኑኩም ቢረቢል ዓለሚን …” ስለዓለማቱ ጌታ ምን ትጠረጥራላችሁ! ምንስ ታስባላችሁ!!!

ከሰባሐል ኸይር መጽሐፍ የተወሰደ
@heppymuslim29