ከላይ ያለውን አንብባችሁ ስጨርሱ ይሄን ታግ ያደረኩትን አንብባችሁ ወደዚህ ታግ ካደረኩት የቀጠለ የቅዱስ አትናቲዎስ ጽሕፍ "በመዝሙሩ ውስጥ የተጨመሩት “ጽድቅን ወደድህ ዓመፅንም ጠላህ” የሚሉት ቃላት፥ እንደገና እንደምትገምቱት፥ የቃሉ ተፈጥሮ ሊለወጥ የሚችል መሆኑን አያሳዩም፥ ይልቁንም በራሳቸው ኃይል አለመለወጡን ያመለክታሉ። ከሚፈጠሩ ነገሮች ተፈጥሮ ሊለወጥ የሚችል ስለሆነ፥ አንዱ ክፍል እንደተላለፈና ሌላው ክፍል እንዳልታዘዘ፥ እንደተባለው፥ወደፊት ምን እንደሚሆኑ ስለማይታወቅ ፥ ብዙውን ጊዜ አሁን ጥሩ የሆነው በኋላ ተለውጦ የተለየ ይሆናል፥ ስለዚህ አሁን ጻድቅ የነበረው ብዙም ሳይቆይ ኃጢአተኛ ሆኖ ይገኛል፥ ስለዚህ እዚህም አንድ የማይለወጥ ያስፈልግ ነበር፥ ሰዎች የቃሉን የጽድቅ አለመለወጥ ለመልካምነት እንደ ምሳሌና መለኪያ እንዲኖራቸው። ይህ ሐሳብ ለትክክለኛ አእምሮ ላላቸው ሰዎች በብርቱ ይመክራል። የመጀመሪያው ሰው አዳም ስለተለወጠ፥ በኃጢአትም ሞት ወደ ዓለም ስለመጣ፥ ሁለተኛው አዳም የማይለወጥ መሆን አስፈላጊ ነበር፤ እባቡ እንደገና ቢመጣ እንኳ፥ የእባቡም ተንኮል ሊከሽፍ፥ ጌታም የማይለወጥ ስለሆነ፥ እባቡ በሁሉም ላይ በሚያደርገው ጥቃት ኃይል አልባ ሊሆን ይችላል። አዳም በደለ ጊዜ ኃጢአቱ ወደ ሰው ሁሉ እንደደረሰ፥ እንዲሁ ጌታ ሰው ሆኖ እባቡን በገለበጠው ጊዜ፥ ለእያንዳንዳችን እንዲህ እንድንል ታላቅ ኃይል በሰው ሁሉ ዘንድ ደረሰ። የእርሱን አሳብ አንስተውምና እንድንል። እንግዲህ ሁልጊዜ በተፈጥሮው የማይለወጥ፥ ጽድቅን የሚወድና ዓመፅን የሚጠላ ጌታ፥ ተቀብቶ ራሱ ሊላክ የሚገባው ምክንያት ይህ ነው፥ እርሱ፣ ያው ሆኖ፥ ይህን ሊለወጥ የሚችል ሥጋ በመውሰድ፥ “ኃጢአትን በእርሱ ውስጥ ይኮንን” ዘንድና ነፃነቱንና ከዚህ በኋላ “የሕግን ጽድቅ በራሱ የመፈጸም ችሎታውን” ሊያረጋግጥ፥ “እኛ ግን በመንፈስ እንጂ በሥጋ አይደለንም፥ የእግዚአብሔር መንፈስ በእኛ የሚኖር ከሆነ” ማለት እንድንችል ነው።"