ልቤን መልስልኝ!
ፍቅር ነህ፤ አባት ነህ፤ ደግ፣ አዘኛ፣ አሳቢ ንፁህ ጌታ፣ ፍፁም አምላክ ነህ። ለስራህ የሚመጥን ቃል ባይኖርም፣ የሚገልፅህ አገላለፅ ባይገኝም አንተ ግን የአማልክት አምላክ የጌቶች ጌታ ነህ። ትናንት ነበርክ፣ ዛሬም አለህ፣ ነገም ለዘለዓለም ትኖራለህ። ይቅርታህ እጅግ ግሩም ነው፤ ሳትለመን የምትምር፣ ሳትጠየቅ የምትፈውስ፣ ሳይማፀኑህ፣ ሳያለቅሱብህ ይቅር የምትል፣ ትዕግስትህ ገደብ የሌለው፣ ጠብቀህ የማይደክምህ፣ ለቅንነትህ ዳርቻ፣ ለቸርነትህ መጨረሻ የሌለህ አንተ በእርግጥም ፍቅር ነህ፣ አባት ነህ፣ ቸር ጠባቂ ነህ። ስትምር ልኩን ታውቀዋለህ፣ ይቅር ስትል ማሳረፉን ትችላለህ። ቃል አለህ በሰማይ በምድር ልጆችህን ደጋግመህ ለመማር፣ ይቅር ለማለት፣ ለማስተማር። ቃልህንም ስትጠብቅ ኖረሃል፣ ከአባትም በላይ አባት ሆነህ በቃልህ ልክ ተገልጠሃል፤ ምህረትህንም ያለገደብ ሰጥተሃል።
አዎ! ጀግናዬ..! የሚመጥነው ቃል ብታጣ፣ የሚወክለው አገላለፅ ባታገኝ ፍቅር ነህ፣ ደግ ፍፁም አምላክ ነህ በለው። ነገር ግን ፍቅሩ እስኬት ይሆን? ከፈጣሪ ውጪ ምህረትን ማን ያውቃል? ይቅርታን ማን ይወክላል? በንፅህና ማን ይገለፃል? በትዕግስት ማን ይወከላል? ምህረቱ እንጂ ስራችን መቼም ከፊቱ አያቆመንም፤ ቸርነቱ እንጂ ምግባራችን ስሙን ለመጥራት አያበቃንም፤ ርህራሔው እንጂ ማንነታችን ከቤቱ አያቀርበንም። እለት እለት ብንበድልም እለት እለት እየማረ እዚህ አደረሰን፤ በየቀኑ ብናሳዝነው እስከዛሬ ታገሰን፤ ሳናቋርጥ ብናስቀይመው፣ ከትዕዛዙ ብንወጣ፣ ከመንገዱ ብንለየ ጥበቃው ግን ሁሌም አብሮን ነው። ልጅ በአባቱ ይመካል፤ በእናቱም ይፅናናል። አባትነቱ በፈጣሪነት ውስጥ ነውና ክብርን ክብር ላይ እየጨመረ እዚህ አድርሶናል፤ ለዚህም አብቅቶናል።
አዎ! በእርግጥም አምላክን ምን ይገልፀው ይሆን? ፍቅር ነው መባሉ የፍቅርን ዋጋ ከማግዘፉ በላይ እርሱን አይወክለውም፤ ፍፁም መባሉም የፍፁምነትን ዳርቻ ቢያሳይ እንጂ ብቻውን ሊገልፀው አይችልም። መምከር፣ ማስተማር፣ መገሰፅ ሲያውቅበት፣ በምህረቱ ብዛት እያስነባ፣ በማያልቀው ይቅርታው እያስለቀሰ፣ በማይገደበው ቸርነቱ ልብን እየሰረሰረ ዘልዓለማዊ ትምህርትን ያስተምራል፤ እንከን አልባውን ምክር ይለግሳል፤ በቃሉ ብቻ ሰላምን ያድላል፣ ፍቅርን ይሰጣል፤ ፈውስን ይቸራል። አውቀህ የምትጨርሰው ሳይሆን የሚውቅህ አምላክ አለህ። እውቀቱም ፍፁም ነውና ሳትነግረው የሚያስፈልግህን ያውቀል፤ ለዛም ከሌላው የተለየ መንገድን ሰጠህ፣ በሚመጥንህ ልክ አጠነከረህ፣ አስተማረህ፣ ደገፈህ። ምህረቱን እያሰብክ ቀና በል፤ በይቅርታው ዳግም አንሰራራ፤ በቸርነቱ በሚገባ ተማር። "የማያልቀው በደሌን ፍፃሜ በሌለው ምህረትህ ሸፍንልኝ፤ ዳግም እንዳልበድል ልቤንም መልስልኝ" በለው።
ፍቅር ነህ፤ አባት ነህ፤ ደግ፣ አዘኛ፣ አሳቢ ንፁህ ጌታ፣ ፍፁም አምላክ ነህ። ለስራህ የሚመጥን ቃል ባይኖርም፣ የሚገልፅህ አገላለፅ ባይገኝም አንተ ግን የአማልክት አምላክ የጌቶች ጌታ ነህ። ትናንት ነበርክ፣ ዛሬም አለህ፣ ነገም ለዘለዓለም ትኖራለህ። ይቅርታህ እጅግ ግሩም ነው፤ ሳትለመን የምትምር፣ ሳትጠየቅ የምትፈውስ፣ ሳይማፀኑህ፣ ሳያለቅሱብህ ይቅር የምትል፣ ትዕግስትህ ገደብ የሌለው፣ ጠብቀህ የማይደክምህ፣ ለቅንነትህ ዳርቻ፣ ለቸርነትህ መጨረሻ የሌለህ አንተ በእርግጥም ፍቅር ነህ፣ አባት ነህ፣ ቸር ጠባቂ ነህ። ስትምር ልኩን ታውቀዋለህ፣ ይቅር ስትል ማሳረፉን ትችላለህ። ቃል አለህ በሰማይ በምድር ልጆችህን ደጋግመህ ለመማር፣ ይቅር ለማለት፣ ለማስተማር። ቃልህንም ስትጠብቅ ኖረሃል፣ ከአባትም በላይ አባት ሆነህ በቃልህ ልክ ተገልጠሃል፤ ምህረትህንም ያለገደብ ሰጥተሃል።
አዎ! ጀግናዬ..! የሚመጥነው ቃል ብታጣ፣ የሚወክለው አገላለፅ ባታገኝ ፍቅር ነህ፣ ደግ ፍፁም አምላክ ነህ በለው። ነገር ግን ፍቅሩ እስኬት ይሆን? ከፈጣሪ ውጪ ምህረትን ማን ያውቃል? ይቅርታን ማን ይወክላል? በንፅህና ማን ይገለፃል? በትዕግስት ማን ይወከላል? ምህረቱ እንጂ ስራችን መቼም ከፊቱ አያቆመንም፤ ቸርነቱ እንጂ ምግባራችን ስሙን ለመጥራት አያበቃንም፤ ርህራሔው እንጂ ማንነታችን ከቤቱ አያቀርበንም። እለት እለት ብንበድልም እለት እለት እየማረ እዚህ አደረሰን፤ በየቀኑ ብናሳዝነው እስከዛሬ ታገሰን፤ ሳናቋርጥ ብናስቀይመው፣ ከትዕዛዙ ብንወጣ፣ ከመንገዱ ብንለየ ጥበቃው ግን ሁሌም አብሮን ነው። ልጅ በአባቱ ይመካል፤ በእናቱም ይፅናናል። አባትነቱ በፈጣሪነት ውስጥ ነውና ክብርን ክብር ላይ እየጨመረ እዚህ አድርሶናል፤ ለዚህም አብቅቶናል።
አዎ! በእርግጥም አምላክን ምን ይገልፀው ይሆን? ፍቅር ነው መባሉ የፍቅርን ዋጋ ከማግዘፉ በላይ እርሱን አይወክለውም፤ ፍፁም መባሉም የፍፁምነትን ዳርቻ ቢያሳይ እንጂ ብቻውን ሊገልፀው አይችልም። መምከር፣ ማስተማር፣ መገሰፅ ሲያውቅበት፣ በምህረቱ ብዛት እያስነባ፣ በማያልቀው ይቅርታው እያስለቀሰ፣ በማይገደበው ቸርነቱ ልብን እየሰረሰረ ዘልዓለማዊ ትምህርትን ያስተምራል፤ እንከን አልባውን ምክር ይለግሳል፤ በቃሉ ብቻ ሰላምን ያድላል፣ ፍቅርን ይሰጣል፤ ፈውስን ይቸራል። አውቀህ የምትጨርሰው ሳይሆን የሚውቅህ አምላክ አለህ። እውቀቱም ፍፁም ነውና ሳትነግረው የሚያስፈልግህን ያውቀል፤ ለዛም ከሌላው የተለየ መንገድን ሰጠህ፣ በሚመጥንህ ልክ አጠነከረህ፣ አስተማረህ፣ ደገፈህ። ምህረቱን እያሰብክ ቀና በል፤ በይቅርታው ዳግም አንሰራራ፤ በቸርነቱ በሚገባ ተማር። "የማያልቀው በደሌን ፍፃሜ በሌለው ምህረትህ ሸፍንልኝ፤ ዳግም እንዳልበድል ልቤንም መልስልኝ" በለው።