የቀጠል ከላይ" እንግዲህ ስለ እኛ ራሱን የሚቀድስ ከሆነ፥ ይህንንም ሰው በሆነ ጊዜ የሚያደርገው ከሆነ፥ በዮርዳኖስ በእርሱ ላይ የመንፈስ ቅዱስ መውረድ በእኛ ላይ እንደሆነ ግልጽ ነው፥ ምክንያቱም ሰውነታችንን ስለተሸከመ። ቃሉን ለማስተዋወቅ የተከናወነው አይደለም፥ ነገር ግን እንደገና ለእኛ ለመቀደስ ነው፥ የእርሱን ቅባት እንድንካፈልና ስለ እኛ “የእግዚአብሔር መቅደስ እንደሆናችሁና የእግዚአብሔር መንፈስ በእናንተ እንዲኖር አታውቁምን?” ተብሎ እንዲባል ነው። ጌታ እንደ ሰው በዮርዳኖስ በታጠበ ጊዜ፥ በእርሱና በእርሱ የተጠመቅነው እኛ ነበርን። መንፈስን በተቀበለ ጊዜ፥ በእርሱ ተቀባዮች የተደረግነው እኛ ነበርን። ከዚህም በላይ፥ እንደ አሮን ወይም ዳዊት ወይም እንደ ሌሎቹ በዘይት አልተቀባም፥ ነገር ግን ከባልንጀሮቹ ሁሉ በላይ በሌላ መንገድ፥ “በደስታ ዘይት”፥ እርሱ ራሱ መንፈስ እንደሆነ በነቢዩ “የእግዚአብሔር መንፈስ በእኔ ላይ ነው፥ እግዚአብሔር ቀብቶኛልና” ብሎ እንደተረጎመው፤ ሐዋርያውም “እግዚአብሔር እንዴት በመንፈስ ቅዱስ እንደቀባው” እንዳለው። እነዚህ ነገሮች ስለ እርሱ የተነገሩት መቼ ነበር? በሥጋ በመጣና በዮርዳኖስ በተጠመቀና መንፈስ በእርሱ ላይ በወረደ ጊዜ? ጌታ ራሱ “መንፈስ ከእኔ ይወስዳል” እና “እኔም እልከዋለሁ” እንዲሁም ለደቀ መዛሙርቱ “መንፈስ ቅዱስን ተቀበሉ” ብሏል። ሆኖም፥ እንደ ቃልና የአብ ብርሃን ለሌሎች የሚሰጥ እርሱ፥ አሁን እንደተቀደሰ ይባላል፥ ምክንያቱም አሁን ሰው ሆኗልና፥ የተቀደሰውም አካል የእርሱ ነው። እንግዲህ ከእርሱ ቅባትንና ማኅተምን መቀበል ጀምረናል፥ ዮሐንስ “እናንተም ከቅዱሱ ቅባት አላችሁ” እንዳለ፤ ሐዋርያውም “በተስፋ መንፈስ ቅዱስም ታተማችኋል” እንዳለ። ለዚህ እነዚህ ቃላት ስለ እኛና ለእኛ ናቸው። እንግዲህ በጌታችን ምሳሌ ከዚህ ምን የከፍ ከፍ ማለት፥ የጽድቅ ወይም በአጠቃላይ የጠባይ ሽልማት ተረጋገጠ? እርሱ አምላክ ባይሆንና ከዚያ በኋላ አምላክ ቢሆን፥ ንጉሥ ሳይሆን ለመንግሥት ቢመረጥ፥ የእናንተ ምክንያት ትንሽ በሆነ መልኩ ምክንያታዊ በሆነ ነበር። ነገር ግን እርሱ አምላክ ከሆነና የመንግሥቱ ዙፋን ለዘላለም ከሆነ፥ እግዚአብሔር እንዴት ሊከበር ይችላል? ወይም በአባቱ ዙፋን ላይ ለተቀመጠው ምን ይጎድለው ነበር? ጌታ ራሱ እንደተናገረው፥ መንፈስ የእርሱ ከሆነና ከእርሱ የሚወስድና እርሱ የሚልከው ከሆነ፥ መንፈስን ለሚሰጠው ቃል፥ እንደ ቃልና ጥበብ ተደርጎ የሚታየው፥ በመንፈስ ቅዱስ አይቀባም፥ ነገር ግን በእርሱ የተወሰደው ሥጋ በእርሱና በእርሱ ይቀባል፤ በጌታ ላይ እንደ ሰው የሚመጣው ቅድስና ከእርሱ ለሁሉም ሰዎች እንዲመጣ። እርሱ ራሱ እንደተናገረው፥ መንፈስ ከራሱ አይናገርም፥ ነገር ግን ቃሉ ለሚገባቸው ይሰጠዋል። ይህ ከላይ እንደተመለከተው ምንባብ ነውና; ሐዋርያው፡- በእግዚአብሔር መልክ ያለው ከእግዚአብሔር ጋር መተካከልን ዋጋ አላሰበም፥ ነገር ግን ራሱን ባዶ አደረገ፥ የባሪያን መልክም ያዘ”፥ ዳዊትም ጌታን እንደ ዘላለማዊ አምላክና ንጉሥ ያከብራል፥ ነገር ግን ወደ እኛ የተላከና የሚሞት ሰውነታችንን እንደወሰደ። ይህም በመዝሙሩ ያለውን ትርጉም ነው፥ “ልብሶችህ ሁሉ ከርቤና እጣን ቀረፋም ይመስላሉ”፤ ኒቆዲሞስና የማርያም ጓደኞችም ይህንኑ ይወክላሉ፥ አንዱ “የከርቤና የአልዎ ድብልቅ፥ መቶ ፓውንድ የሚያህል” ይዞ በመጣ ጊዜ፤ ሌሎቹም “ለጌታ አካል ቀብር ያዘጋጁትን ሽቶ” ይዘው በመጡ ጊዜ።"