እንግዲህ እዚህም ደግሞ፥ እናንተ የአርዮስ ተከታዮች፥ በከንቱ ግምት ፈጽማችኋል፥ የቅዱሳት መጻሕፍት ቃላትም በከንቱ ተናግራችኋል፤ የእግዚአብሔር ቃል የማይለወጥና ሁልጊዜ በአንድ ሁኔታ ውስጥ ያለ ነው፥ እንደ ሁኔታው ሊሆን እንደሚችል ሳይሆን፥ እንደ አብ ነው እንጂ፤ እንዲህ ካልሆነ እንዴት ከአብ ይመሳሰላል? ወይስ የአብ የሆነው ሁሉ የልጁም እንዴት ይሆናል፥ የአብ አለመለወጥና አለመቀየር ከሌለው? በሕግ ተገዢና ወደ አንድ ወገን ያዘነበለ ሆኖ አንዱን ወዶ ሌላውን ስለጠላ አይደለም፥ ከወደቀበት ፍርሃት አንዱን ቢመርጥ፥ እርሱ በሌላም ሊለወጥ የሚችል እንደሆነ እንቀበላለንና፤ ነገር ግን አምላክና የአብ ቃል እንደመሆኑ፥ ጻድቅ ፈራጅና የመልካምነት ወዳጅ ወይም ይልቁንም አከፋፋይ ነው። ስለዚህ በተፈጥሮው ጻድቅና ቅዱስ ስለሆነ፥ ጽድቅን ይወዳል ዓመፅንም ይጠላል ይባላል፤ ይህ ማለት ጻድቃንን ይወዳልና ይመርጣል፥ ኃጢአተኞችንም ይጥላልና ይጠላል ማለት ነው። መለኮታዊ ቃልም ስለ አብ እንዲህ ይላል፥ “ጻድቁ ጌታ ጽድቅን ይወዳል፤ ዓመፅን የሚሠሩትን ሁሉ ትጠላለህ”፥ “ጌታ የጽዮንን በሮች ከያዕቆብ መኖሪያ ሁሉ ይልቅ ይወዳቸዋል”፥ “ያዕቆብን ወደድሁ ኤሳውን ግን ጠላሁ”፤ በኢሳይያስም የእግዚአብሔር ቃል እንደገና እንዲህ ይላል፥ “እኔ ጌታ ጽድቅን እወዳለሁ፥ የዓመፅን ዘረፋ እጠላለሁ።” እንግዲህ እነዚያን የቀድሞ ቃላት እንደነዚህ እንደኋለኞቹ ይተረጉሟቸው፤ የቀድሞዎቹም የእግዚአብሔር መልክ ስለሆኑ ተጽፈዋልና፤ ያለበለዚያ እነዚህን እንደነዚያ በተሳሳተ መንገድ በመተርጎም አብም ሊለወጥ የሚችል እንደሆነ ያስባሉ። ነገር ግን ሌሎች ይህን ሲናገሩ መስማት እንኳን አደጋ ስለሌለው፥ እግዚአብሔር ጽድቅን ይወዳል የዓመፅን ዘረፋም ይጠላል የሚባለው ወደ አንድ ወገን ያዘነበለና ተቃራኒውን የመምረጥና የቀድሞውን ላለመምረጥ የሚችል ስለሆነ ሳይሆን፥ ይህ የሚፈጠሩ ነገሮች ስለሆነ፥ እንደ ፈራጅ ጻድቃንን ወዶ ወደ እርሱ ስለሚወስድና ከክፉዎች ስለሚርቅ እንደሆነ እናስባለን። እንግዲህ ስለ እግዚአብሔር መልክም እንዲሁ ማሰብ ይገባል፥ የሚወድና የሚጠላው ከዚህ የተለየ አይደለምና። የአምሳሉ ተፈጥሮ እንደ አባቱ መሆን አለበትና፥ የአርዮስ ተከታዮች በዓይነ ስውርነታቸው ያንን ምስልም ሆነ ሌላ ማንኛውንም የመለኮታዊ ቃል እውነት ማየት ተስኗቸዋል። ከራሳቸው ሐሳቦች ወይም ይልቁንም ከተሳሳቱ ሐሳቦች ተገደው ወደ መለኮታዊ ጽሑፎች ይመለሳሉ፥ እዚህም እንደ ልማዳቸው ባለማስተዋል ትርጉማቸውን አይረዱም፤ የራሳቸውን ሃይማኖት አልባነት እንደ ትርጓሜ መመሪያ አድርገው፥ መላውን መለኮታዊ ቃል ከእርሱ ጋር እንዲስማማ ያጣምማሉ። ስለዚህም እንዲህ ያለውን ዶክትሪን በመጥቀስ ብቻ፥ “መጻሕፍትንና የእግዚአብሔርን ኃይል ሳታውቁ ትስታላችሁ” የሚል ምላሽ ይገባቸዋል፤ በእርሱም ቢጸኑ፥ “ለሰው ያለውን ለሰው ለእግዚአብሔርም ያለውን ለእግዚአብሔር ስጡ” በሚሉት ቃላት ዝም ሊያሰኲቸው ይገባል። (ከላይ የቀጠለ)