т н σ υ g н т°ρ α ι 𝔫 т ι и g 🎴

"I have to believe in a world outside my own mind. I have to believe that my actions still have meaning, even if I can't remember them."

"ከራሴ አእምሮ ውጭ በሆነ ዓለም ማመን አለብኝ።  ባላስታውስም እንኳ ድርጊቶቼ አሁንም ትርጉም እንዳላቸው ማመን አለብኝ።"
                                           
:  Leonard Shelby

ፊልሙ  ጊዜያቶች እንደ አሸዋ ከእጁ እየተንሸራተቱበት በራሱ ዓለም ውስጥ የሚጓዝ ሊዮናርድ ሸልቢ የተባለ ሰው አእምሮ ውስጥ የሚደረግ ረቂቅ ጉዞ ነው። ሊዮናርድ ሚስቱ ከሞተችበት እለት ጀምሮ  የአምኔዥያ በሽታ ተጠቂ በመሆኑ ከዛን እለት በኋላ ያሉትን ቀናት አእምሮው ትውስታወችን መያዝ የሚችለው ለደቂቃወች ቢበዛ ለተወሰኑ ሰአታት ነው።

የሚስቱን ገዳዮች ለመበቀልም እያንዳንዱን ነገር በፎቶ እየያዘ ና በራሱ ቆዳ ላይ በፅሁፍ እያተመ ትውስታወችን ከአእምሮው ውጭ ለማስቀመጥ ይጥራል። ትዝታዎቹ እንደ ወንዝ ውሃ ናቸው፣ ያለፉት ብቻ ይታዩታል፣ አዲሶቹ ይፈሳሉ።

ፊልሙን ከሌሎች ለየት የሚያደርገው የታሪክ ፍሰቱ ወደ ኋላ የሚጓዝ በመሆኑ ነው። በተቆራረጡ ትዝታዎች መካከል በተስፋ መቁረጥ እና መቀጠል መካከል ላይ ሆኖ በሀዘን እየተነዳ፣ የበቀል ጥላ የሆነውን መንፈስ የሚፈልግ አንድን ሰው የበቀል ጉዞ ወደ ኋላ እያሳየን ይቀጥላል።
በተጨማሪም የእምነትን ኃይል፣ የራሳችንን እውነታዎች ስለምንገነባበት መንገድ እና በየጊዜው በሚቀየር ዓለም ውስጥ ትርጉም ለማግኘት ስላለው አሳዛኝ ትግል ያወሳል። እኛ እራሳችንን  የምንገልፅበት መንገድ ና ለራሳችን የምንሰጣቸው የማንነት ትርጓሜዎች በትዝታ ከመገደባቸው በላይ በቀላሉ ሊፈርሱ እንደሚችሉ  እያሳየ የእራሳችንን ትዝታዎች ጊዜያዊ ውበት እና ተፈጥሯዊ ጣዕም ያስቃኘናል።

"ሰው ማንነቱ ቋሚ ካልሆነ ሀሳቦቹ ሊቀያየሩ ይችላሉ። ነገር ግን ያሰው ቋሚ ትውስታ ከሌለው  ቋሚ ማንነትም ሊኖረው አይችልም።"
             
📽️ : Memento

https://t.me/thoughts_painting

ኸረ ሪአክት አድረጉ ሼር ብቻ ለምን? መነበቡ የሚታወቀው በሪአክትና ኮመንት ነው። ለመጻፍ የተፈጀው የጊዜ ምስጋና ይህ ነውና አታድኩሙኝ!።

፫

ወደኋላ ተመልሼ ነገሮችን ብቀይር የሚል ጥልቅ አሳብ ነበረብኝ። የጨረቃ መሙላትን ጠብቆ ካጋጠመኝ የተመሳሳይ ቀን ክስተት በአንደኛው የጊዜ ዑደት ውስጥ ዘልቄ ብገባና አንድ አንድ ነገሮችን ባስተካክል አሁን ላለውበት የአዕምሮ ፀፀት አልዳረግም ነበር።

የጨረቃ ሙሉነት ከግዜ አንጻር የቀኖች ሂደት ውጤት ነው። ከዛ በዘለለ ግን የእርኩስ መንፈስ ጥሪ ወቅት ነው። ይህ አሁን የምለው ግዜ ላይ ከወንድሜ በቀር ማንም ካጠገቤ የለም። እሱም ህመሙ ባልታወቀ በሽታ እራሱን ስቶ በኮማ ውስጥ እያንቀላፋ ነው። ከአሁን አሁን ይነቃል ተብሎ ሲጠበቅ ድፍን 2 ዓመት በሆስፒታል አልጋ ላይ ጭልጥ ወዳለው አለም ሄዷል። እንደለመድኩት በድን እሬሳውን ወንበር ላይ አስደግፌ ገላውን አጠብኩት። ይህን የማደርገው ከዶክተሮችሁ ተደብቄ እንጂ ፈጽሞ ከአልጋው እንዳይነሳ የሚል ማስጠንቀቂያ ተሰጥቶኛል። በፍጥነት አጣጥቤው ያደገ ጥፉሩን ቆረጥኩና ወደነበረበት መለስኩት። ለትንሽ ሰዓታት በሆስፒታሉ ክፍል ውስጥ ከተንጎራደድኩ በኋላ ወደ ቤቴ ተመለስኩ።

በጣም ደክሞኛል እራት ሳልበላ በሶፋዬ ላይ ለመተኛት መታገል ጀመርኩ። ግን እንቅልፍ የሚባል አልታይህ አለኝ። አይኔን ስጨፍን ድቅን የሚልብኝ ከዛሬ 13 ዓመት በፊት የነበረው የአባቴ መልክ ነው። ወንድሜ እኔን በ10 ዓመት ይበልጣኛል እናቴ ደግሞ እኔን ስትወልድ ነው የሞተችው። ያሳደገን አባታችን ነበር። ስለዚህ ነገሮችን ለማድረግ እጅግ በጣም ቀላል አድርጎልናል። አባቴ ቀኑን ሙሉ በስራ ደክሞ መጥቶ እቤት እንደገባ እንቅልፍ ወዲያው ይጥለዋል። ቢቀሰቅሱት ሬሳ ነው። ስለዛም ቀን ብቻ ሳይሆን ማታም ምንም ነገር ለማድረግ ለኛ ምቹ ሁኔታን ፈጥሯል። ነገር ግን አሁን ላይ አባቴ በህይወት የለም። በእኔ ጥፋት ነው የሚል ወቀሳ ብዙ ለሊቶች እንቅልፍ ነስተው ወደሌላ ዳይሜንሽን ሰደውኛል። አባቴ የአስም በሽታው እስከመጨረሻው ከዚህ አለም ለይቶታል። ግን እንዴት? እመለሳለሁ..

ብቻ ዛሬም ለመተኛት ስታገል በሶፋዬ ላይ 5 ሰዓታት ፈጀው። የግርግዳውን ሰዓት አየውት 6 ሰዓት ይላል። አዎ ከለሊቱ 6 ሰዓት በኋላ ሰው ትክክለኛ ማንነቱ ይገለጣል። ልብሴን አወላልቄ ወደጋልዬ ሄድኩና እግሬን ዘርግቼ በጀርባዬ ተኛው። እንደመለድኩት የግዜ አዙሪትን ለመቅራት በተረጋጋ ትንፋሽ የደም ዝውውሬን አቀዘቀዝኩ። እንደ አቶሚክ ቦንብ ብልጭታ ወይም ከፀዐይ ፊት እንደመቆም ያለህ ብርሃን ወደ ተመሳሳይ ቦታ ይመልሰኛል ነሐሴ 14 የማውቀው አስፓልት የለመድኩት አንድ የስምንት አመት ህፃን ልጅ ጋር በመንገዱ ትይዩ ድቅን ያደርገኛል። ያ ህፃን እኔ ነኝ። ምንአልባት "አንተ ልጅ በዚህ ለሊት እዚህ ምን እየሰራ ነው?" በሚል ቁጣዬ ደንብሮ ወደቤት ቢመለስ። ወይም ደግሞ ተሸክሜው ወደቤት ባስገባው የሚል አሳቦችን ከአንድም አንድ ሺህ ግዜ ሞክሬበታለሁ። ይህ ትንሹ እኔነቴ ያየኛል ይሰማኛል። ነገር ግን አይታዘዘኝም። ወደቤቱ ላስገባው ተሸክሜው ስሮጥ የቤቱ በር ጋር ለመድረስ ያቅተኛል። ስታገል ወደነበርኩበት እነቃለሁ። እዛ ቤት ውስጥ መግባት አለበት!። ከገባ ይህ ሁሉ ስቃዬ ያበቃል። በጣም ብዙ ሙከራዎችን ሞኩሪያለሁ። ግን ወይ ፍንክች ፈጽሞ ተሳክቶልኝ አያውቅም። አንድ ቀን ላይ ግን ሁሉንም ነገር በራሴ አድርጌ ለመገላገል ወሰንኩና ልጁን ትቼ ወደዛ በር አቀናው። ስከፈትው መሬት ላይ የእስከዛሬ ፀፀቴ ተዘርግፎ አየውት..


ይ  ቀ  ጥ  ላ  ል

እንደዚህ አይነት ነገር ቀልድ ቢመስልም ከአመታት በፊት አስተናግጄዋለው። ከአንድም ሁለት ክረምት ነሐሴ 14 ከለሊቱ 9 ሠዓት ተመሣሣይ ጊዜ ተመሣሣይ ቀን ተመሣሣይ ሰዓት ግር የሚያሠኝ ትንግርት ከመኖሪያዬ ትይዩ ባለው አስፓልት ላይ አጋጥሞኝ ነበር። ከዛ በኃላ ያሉትን ዓመታቶች ለብዙ ወራት እንቅልፍ መተኛት ከብዶኝ አሳልፌያለሁ።

የዚህ ሁሉ ምክንያት ግን ራስን የማግኘት paradox ነው። ይህን  As a philosophical concept "purpose of life" በማወቅ ራስን የማግኘት አባዜ አይደለም፤ እንደ Psychoanalysis "multiple-personality" ላይ ያጠነጠነ ሌላ ራስን የማግኘት ፡ አልነበረም። ይህ Philosophy Psychology or Biology ሳይሆን physics ነበር። ምሁራን እንደዚህ ያለውን ``Light years`` & ``Time travel`` ይሉታል። በብርሃን ፍጥነት መጓዝ ወይም ከተፈጥሮ ህግ ማፈንገጥ.. ከጊዜ አዙሪት መውጣት የመሣሠሉት ስያሜን ተሸክሟል።

አስታውሳለሁ ከዛሬ 13 ዓመት በፊት እድሜዬ 8 አካባቢ እያለህ። ነሐሴ 14 ጊዜው አይለኛ የዝናብ ተወርዋሪ የሚፈራረቅበት ወቅት ነበር.. አልጋ ላይ ድብን ያለህ እንቅልፍ ወስዶኝ የነበረ ቢሆንም እራት ሰዓት ላይ የያዝኩት ሽንት ፊኛዬን ወጥሮት አላስተኛ አለኝ። እንደምንም እየተሳብኩ በሂፕኖ አዕምሮ ወደ ሽንት ቤት አቀናው። ተንፍሼ ወደ መኝታዬ ተመለስኩ ነገር ግን በአራቱም አቅጣጫ ብገላበጥ የቅድሙን እንቅልፍ መልሼ ማግኘት አቃተኝ። በፍጥነት ተነሳውና የመኝታ ክፍሌን የመስኮቱን መጋረጃ ገልጬ ወደ ውጭ መመልከት ጀመርኩ። አይለኛ ንፋስ አለ ሠፈሩ ጨልሞ ሠማዩ ብቻውን ያበራል።

መውጣት አማረኝ ጨለማ ውስጥ መገኘት፤ ከንፋስ ጋር መተቃቀፍ፤ ነጭ ቀይ  እሳታማ ኅብረ ቀለም የተንሳፈፈበትን ሰማያዊ ሰማይ  ማየት አስጎመጀኝ። ደረጃውን ቀጥሎ ሳሎኑን እንደቀዘዝተኛ እግሬን አራምጄ በቀስታ የቤታችንን በር ዘገውና ወደ አስፓልቱ ወጣው።

በጨለማ መሐከል እንደቆምኩ ንፋሱ በአጥንቴ ስር መዝምዞ ሲዘልቅ ይሰማኛል። ደስ የሚል ቅዝቃዜ የሚያረካ ንዝረት እያናወጠኝ መወዛወዝ ጀመርኩ። ሰውነቴ ወደታች ቀኝ ግራ  ዓይኔ ግን ወደ ላይ ወደ ህዋ። ይህ ከፍታ ጠረፍ ነው፤ የማይደረስበት ቢደረስበት ወሰኑ የማይታወቅ ልኬት።  ሰማዩ ላይ ያሉት ከዋክብቶች እርስ በእርሳቸው ብርሃን ይመጋገባሉ። ሌላኛው ኮከብ ለሌላኛው ብርሃን ያጋራል፤ አንዱ ለአንዱ ሲያቀብል ከብርሃንና ከድምፅ ፍጥነት በላይ ይጓዛል። አንደኛው ኮከብ የሚወረውረው ብርሃን ሌላኛው ጋር ሳይደርስ በመሐከል ለመስረቅ መንፈሴን ሰደድኩኝ። በድንገት አስፓልቱ ላይ እንደቆምኩ ጠንከር ያለህ እጅ ትከሻዬን ወዝውዞ አባነነኝ። ዞር ስል አንድ ወጣት በድንጋጤ ይመለከተኛል። ችላ ብዬ ወደ ከፍታዬ ልመለስ ስል "አንተ ልጅ በዚህ ለሊት እዚህ ምን እየሰራ ነው?" በማለት ድጋሚ በእጆችሁ ወዘወዘኝ..


         ይ ቀ ጥ ላ ል 🌒