ነገር ግን “ስለዚህ” የሚለውን ቃል፥ በመዝሙሩ “ስለዚህ እግዚአብሔር፥ አምላክህ፥ ቀባህ” ከሚለው ክፍል ጋር ተያይዞ ለራሳቸው ዓላማ ቢጠቀሙበት፥ እነዚህ በቅዱሳት መጻሕፍት አዲስ የሆኑና በሃይማኖት አልባነት የተካኑ ሰዎች፥ እንደ ቀድሞው፥ “ስለዚህ” የሚለው ቃል በቃሉ የጽድቅ ወይም የጠባይ ሽልማት ማለት እንዳልሆነ፥ ነገር ግን ወደ እኛ የወረደበትን ምክንያትና ስለ እኛ በእርሱ ውስጥ የተከናወነውን የመንፈስ ቅዱስ ቅባት እንደሚያመለክት ይወቁ። እርሱ “አምላክ ወይም ንጉሥ ወይም ልጅ ወይም ቃል እንድትሆን ስለ ቀባህህ” አይልምና፤ እርሱ እንደታየው ከዚያ በፊትም እንዲሁ ነበርና ለዘላለምም ነው፤ ነገር ግን ይልቁንስ “አንተ አምላክና ንጉሥ ስለሆንክ፥ ስለዚህ ተቀባህ፥ ከአንተ በቀር ማንም ሰውን ከመንፈስ ቅዱስ ጋር አንድ ሊያደርግ አይችልምና፥ አንተ የአብ መልክ ነህ፥ እኛም በመጀመሪያ የተፈጠርነው በእርሱ ነውና፤ መንፈስም ያንተ ነውና።” የሚል ነው። የሚፈጠሩ ነገሮች ተፈጥሮ ለዚህ ምንም ዋስትና ሊሰጥ አይችልም፥ መላእክት ተላልፈዋልና፥ ሰዎችም አልታዘዙምና። ስለዚህ የእግዚአብሔርና የቃሉ የእግዚአብሔር መሆን አስፈላጊ ነበር፤ እርሱ ራሱ በእርግማን ሥር የሆኑትን ነፃ ሊያወጣቸው ይችላል። እንግዲህ እርሱ ከምንም ቢሆን ኖሮ፥ ከሌሎች አንዱና እንደ ሌሎቹ ኅብረት ያለው ስለሆነ፥ ክርስቶስ ወይም የተቀባ አይሆንም ነበር። ነገር ግን እርሱ የእግዚአብሔር ልጅ እንደመሆኑ አምላክና ዘላለማዊ ንጉሥ ስለሆነ፥ የአብ ብርሃንና መገለጫ ሆኖ ስለሚኖር፥ ስለዚህ የሚጠበቀው ክርስቶስ እርሱ መሆኑ ይገባል፤ አብ ለሰው ልጆች በቅዱሳን ነቢያቱ ራእይ ይነግራቸዋል። በእርሱ አማካኝነት እንደተገኘን፥ በእርሱም ሁሉም ሰዎች ከኃጢአታቸው ሊድኑና በእርሱም ሁሉም ነገር ሊገዛ ይችላል። ይህም በእርሱ ውስጥ የተከናወነው የቅባትና የቃሉ ሥጋዊ መገኘት ምክንያት ነው፥ መዝሙረኛው አስቀድሞ አይቶ፥ በመጀመሪያ መለኮትነቱንና የአብ የሆነውን መንግሥቱን በእነዚህ ቃላት ያከብራል፥ “ዙፋንህ፥ አምላኬ፥ ለዘላለምና ለዘላለም ነው፤ የጽድቅ በትር የመንግሥትህ በትር ነው”፤ ከዚያም ወደ እኛ መውረዱን እንዲህ ይነግራል፥ “ስለዚህ እግዚአብሔር፥ አምላክህ፥ ከባልንጀሮችህ በላይ በደስታ ዘይት ቀባህ።(ቅዱስ አትናቲዎስ ከላይ የቀጠለ)