🔰در جهان مدرن کنونی، دنیا و زرق و برق آن در چشمان همه ما بزرگ و رنگی و لذتبخش است و شنیدن سخنانی در مذمت آن در این جهان مدرن و پست مدرن، امری ناماُنوس و باورناپذیر است.
در مکتب ادبی و عرفانیِ زبان فارسی که غنی از ادب و معرفت عرفانی و دوری از دنیا و آمادگی برای عقبی است؛ این دسته از مطالب غالباً در همان آرایه های ادبی و ذوقی ملاحظه می شود و بسادگی و با تسامح و ناشنیده از آن ردّ می شویم. یکی از زیباترین و لطیف ترین اشعار فارسی در این موضوع همین ابیات جناب #مولانا ست:
بَد مَحالی جُست، کاو دنیا بِجُست
نیک حالی جُست، کاو عُقبی بِجُست
مکرها در کسبِ دنیا، بارِد است
مکرها در ترکِ دنیا، وارد است
مکر آن باشد که زندان حُفره کرد
آنکه حُفره بَست آن مکری ست سرد
این جهان زندان و ما زندانیان
حفره کُن زندان و خود را وا رَهان
📚دفتر اول #مثنوی_مولانا ص ۴۷
📚مَحال: محل ها، چاره، حیله، اندیشه باطل؛ عُقبی: آخرت؛ مکر: چاره، اندیشه(مکر در اینجا بمعنای منفی نیست)؛ بارِد: سرد، بی ثمر، بی نتیجه؛ وارد: نتیجه بخش؛
@book_noor
🔶️راهِ فهم و ادراک و رسیدن و چشیدن مطالب عرفانی، تغییر رویکرد و نگاه انسان است.
🔹️عرفان: تغییر افق و دیدِ انسان است.
🔶️ تا وقتی که انسان در افق نزدیک و پست و پایین به عالم و آدم می نگرد دنیا در نزد او بزرگ است و در دل او عظیم است و سخنان جناب #مولانا برای او شبیه افسانه ای غیرقابل باور است.
در حالی که همه در راه کسب دنیا شب و روز نمی شناسند و به هر دوز و کلکی دست می زنند تا شهرت و ثروت و جاه و مقامی بدست آورند؛ چنین سخن و اندیشه ای چه جایگاهی دارد؟
🔷️ حتماً برای شما هم اتفاق افتاده که در یک صبح زیبای بهاری به قلّه کوهی صعود کنید و از آن افق به مناظر و چیزها نگاه کنید. از افق و منظر قلّه، همه چیز دنیا کوچک است و دیگر تمایزها و تفاخرها از بین می رود.
🔷️عرفان در واقع و بتمام معنا همین تغییر افق است؛ یعنی بیا بالا و از اینجا نگاه کن!
آنگاه دنیا در قلب و ضمیر و باطنت کوچک می شود تا جایی که عارف سالک در سیر معنوی و باطنی خود به مرحله ای می رسد که دنیا برای او همچون زندانی است غیر قابل تحمل که تنها با یاد حقّ و همنشینی با اولیای الهی راهی بسوی بیرون این زندان باز می کند.
🔻همه تلاش حضرت #مولانا در #مثنوی_معنوی تغییر "دید" و "افق" معرفت انسان به خود و جهان است. در این باره بیشتر سخن خواهیم گفت.🔺️
در مکتب ادبی و عرفانیِ زبان فارسی که غنی از ادب و معرفت عرفانی و دوری از دنیا و آمادگی برای عقبی است؛ این دسته از مطالب غالباً در همان آرایه های ادبی و ذوقی ملاحظه می شود و بسادگی و با تسامح و ناشنیده از آن ردّ می شویم. یکی از زیباترین و لطیف ترین اشعار فارسی در این موضوع همین ابیات جناب #مولانا ست:
بَد مَحالی جُست، کاو دنیا بِجُست
نیک حالی جُست، کاو عُقبی بِجُست
مکرها در کسبِ دنیا، بارِد است
مکرها در ترکِ دنیا، وارد است
مکر آن باشد که زندان حُفره کرد
آنکه حُفره بَست آن مکری ست سرد
این جهان زندان و ما زندانیان
حفره کُن زندان و خود را وا رَهان
📚دفتر اول #مثنوی_مولانا ص ۴۷
📚مَحال: محل ها، چاره، حیله، اندیشه باطل؛ عُقبی: آخرت؛ مکر: چاره، اندیشه(مکر در اینجا بمعنای منفی نیست)؛ بارِد: سرد، بی ثمر، بی نتیجه؛ وارد: نتیجه بخش؛
@book_noor
🔶️راهِ فهم و ادراک و رسیدن و چشیدن مطالب عرفانی، تغییر رویکرد و نگاه انسان است.
🔹️عرفان: تغییر افق و دیدِ انسان است.
🔶️ تا وقتی که انسان در افق نزدیک و پست و پایین به عالم و آدم می نگرد دنیا در نزد او بزرگ است و در دل او عظیم است و سخنان جناب #مولانا برای او شبیه افسانه ای غیرقابل باور است.
در حالی که همه در راه کسب دنیا شب و روز نمی شناسند و به هر دوز و کلکی دست می زنند تا شهرت و ثروت و جاه و مقامی بدست آورند؛ چنین سخن و اندیشه ای چه جایگاهی دارد؟
🔷️ حتماً برای شما هم اتفاق افتاده که در یک صبح زیبای بهاری به قلّه کوهی صعود کنید و از آن افق به مناظر و چیزها نگاه کنید. از افق و منظر قلّه، همه چیز دنیا کوچک است و دیگر تمایزها و تفاخرها از بین می رود.
🔷️عرفان در واقع و بتمام معنا همین تغییر افق است؛ یعنی بیا بالا و از اینجا نگاه کن!
آنگاه دنیا در قلب و ضمیر و باطنت کوچک می شود تا جایی که عارف سالک در سیر معنوی و باطنی خود به مرحله ای می رسد که دنیا برای او همچون زندانی است غیر قابل تحمل که تنها با یاد حقّ و همنشینی با اولیای الهی راهی بسوی بیرون این زندان باز می کند.
🔻همه تلاش حضرت #مولانا در #مثنوی_معنوی تغییر "دید" و "افق" معرفت انسان به خود و جهان است. در این باره بیشتر سخن خواهیم گفت.🔺️