ዳንኤል ብርሃኔ እና እኔ
ዳንኤል ብርሃኔ ወንበርተኛዬ (batch) ነው፡፡ ሃሳባችን ባይገጥምም ከመወያየትና ከመከራከር ተቆጥበን አናውቅም ነበር፡፡ መቼም አምባገነኖች የራሳቸውን ቅዠት ካመኑ አደገኛ እንደሚሆኑ የታወቀ ነው፡፡ ዳኒ የዚህ በሽታ ሰለባ ነበር፡፡ ወያኔ እስከ 100 አመት ሊገዛ ይችላል ብለው ከሚያምኑት ወገን ነበር፡፡ በረከት ስምኦን ከዚያ አነስ በማድረግ ቢያንስ 60 አመት ይል ነበር፡፡
ባህር ዳር ላይ ወጣቶች በኢህአዴግ አልሞ ተኳሾች የተገደሉ ሰሞን ነው፡፡ ዳኒ ሚካኤል በሚገኘው ታፍ ህንጻ እልል ያለ ስቱዲዮ ግንብቶ “ሆርን አፌዬርስ” የተሰኘ ሚዲያ ጀምሮ አለሁ አለሁ ማለት ጀምሮ ነበር፡፡ የጫት ቅንጣቢውን በኪሱ ይዞ ቡናውን ማግ እያደረገ ያወራኛል፡፡ “ምን ይታይሃል? እስኪ አስተያየትክን እንስማው” ይለኛል፡፡ “ስርአቱ አልቆለታል፡፡ በተለይ አማራ አምርሯል፡፡ ሃቁ ባይዋጥላችሁም ከዚህ በኋላ ኢህአዴግ ተመልሶ አማራን በሃይል ማስገበር የሚችል አይመስለኝም” ወዘተ ወዘተ እለዋለሁ፡፡ ከት ከት ብሎ ይስቃል፡፡ የተለመደ ነው፡፡ አማራው ተመቷል፣ አይነሳም ብለው ነው የሚያምኑት፡፡ “ህወሃትን አታውቀውም፡፡ ለነገሩ የኢትዮጵያ የኢኮኖሚክስ ትምህርት እኮ በፖለቲካና በህግ ዙሪያ አትድረስ የተባለ ነው የሚመስለው” እያለ የፖለቲካ ትንታኔ አቅሜን ያጣጥላል፡፡ ይቀጥልና “ክፉዎች ናቸው፡፡ ተቀጣቅጠው አፈር ቅመው ይነሳሉ እንጅ ይወድቃሉ ብለህ እንዳታስብ፡፡ ደግሞ አደራህን እየወደቁ ነው ብለህ ከማይሆኑ ሰዎች ጋር እንዳትነካካ” ይለኛል፡፡ ምክርም ማስፈራሪያም ነው፡፡ እኔም በሃሳቤ አጠንክሬ አልገፋበትም፡፡
መጨረሻ ላይ የሆነውን ሁላችንም ስለምናውቀው አንሄድበትም፡፡ ወዳጄ ዳኒም ያን የመሰለ በአቶ ተክለብርሃን አምባዬ ህንጻ ላይ የተሰራ የተንጣለለ ስቱዲዮ ሳይጠቀምበት መቀሌ ከተመ፡፡ የቀረው ታሪክ ነው፡፡
አምባገነኖች ህዝብን ዋጋ የሚያስከፍሉት የራሳቸውን ቅዠት ስለሚያምኑ ነው፡፡ ጋዳፊ “አረንጓዴው መጽሃፍ” የሚባል መጽሃፍ ነበረው፡፡ ነገርዬው ከማኦ “ቀዩ መጽሃፍ” መኮረጁ ነው፡፡ ታዲያ ጋዳፊ የፈጠረውን ቅዠት በማመን ራሱን ማሻሻል ባለመቻሉ መጨረሻ ላይ የገጠመውን የምናውቀው ነው፡፡ መንግስቱ ሃይለማርያምም “ተው የአለም ሁኔታ ተቀይሯል፣ ሶሻሊዝምም አደጋ ላይ ነው” እየተባለ በራሳቸው በነ ጎርቫቼቭ ጭምር ሲነገረው ጭራሽ እነሱን “ከላሽ! በራዥ!” እያለ የሶሻሊዝም ታማኝ ነኝ ብሎ ክችች አለ፡፡ መጨረሻ ላይ የገጠመውን እናውቀዋለን፡፡ የወያኔ አምባገነኖች ሁኔታም ተመሳሳይ ነው፡፡ አብዮታዊ ዲሞክራሲ የሚባለውን ንድፈ ሃሳብ እያነበነቡ ከእሱ ውጪ ፍቱን መድሃኒት የለም አሉ፡፡ ራሳቸውን መለውጥ ተሳናቸው፡፡ መጨረሻቸው አላማረም፡፡ ሀገርንም ጨምረው ዋጋ አስከፈሉ፡፡
የዛሬዎቹም የራሳቸውን ቅዠት አምነው እያዛጉን ይገኛሉ፡፡ ፍቱን መድሃኒቱ እኛ የጻፍነው ነው እያሉ ነው፡፡ ትልቁ አደጋ ይህን የፈጠሩትን ቅዠት እንደ ፍቱን መድሃኒት ማመናቸው ነው፡፡ ስለዚህም እነሱ የያዙትን ሃሳብ የሚቃወመው በሙሉ ጠላት ነው፡፡ መታሰር አለበት፡፡ መሳደድ አለበት፡፡ መጥፋት አለበት፡፡ ዛሬም እንዲህ አይነት በራሳቸው ቅዠት የሰከሩ ገዥዎች አሉ፡፡ ዛሬም በገዥዎች ቅዠት የሰከሩ እና ልክ እንደ ዳንኤል በእውነት ላይ የሚሳለቁ ጭፋራዎች አሉ፡፡
ታዲያ መፍትሄው ምንድን ነው? መፍትሄው ትግል ብቻ ነው፡፡ ወያኔዎች ከነቡትቶ ሃሳባቸው እንደወደቁት፣ ሌሎችም አምባገነኖች እንደተንኮታኮቱት እነዚህም በትግል ይሸነፋሉ፡፡ በፅኑ ትግል የማይሸነፍ አምባገነን የለም!
ለድል እንታገል!
የአማራ ብሄርተኝነት ይለምልም!!!!
ዳንኤል ብርሃኔ ወንበርተኛዬ (batch) ነው፡፡ ሃሳባችን ባይገጥምም ከመወያየትና ከመከራከር ተቆጥበን አናውቅም ነበር፡፡ መቼም አምባገነኖች የራሳቸውን ቅዠት ካመኑ አደገኛ እንደሚሆኑ የታወቀ ነው፡፡ ዳኒ የዚህ በሽታ ሰለባ ነበር፡፡ ወያኔ እስከ 100 አመት ሊገዛ ይችላል ብለው ከሚያምኑት ወገን ነበር፡፡ በረከት ስምኦን ከዚያ አነስ በማድረግ ቢያንስ 60 አመት ይል ነበር፡፡
ባህር ዳር ላይ ወጣቶች በኢህአዴግ አልሞ ተኳሾች የተገደሉ ሰሞን ነው፡፡ ዳኒ ሚካኤል በሚገኘው ታፍ ህንጻ እልል ያለ ስቱዲዮ ግንብቶ “ሆርን አፌዬርስ” የተሰኘ ሚዲያ ጀምሮ አለሁ አለሁ ማለት ጀምሮ ነበር፡፡ የጫት ቅንጣቢውን በኪሱ ይዞ ቡናውን ማግ እያደረገ ያወራኛል፡፡ “ምን ይታይሃል? እስኪ አስተያየትክን እንስማው” ይለኛል፡፡ “ስርአቱ አልቆለታል፡፡ በተለይ አማራ አምርሯል፡፡ ሃቁ ባይዋጥላችሁም ከዚህ በኋላ ኢህአዴግ ተመልሶ አማራን በሃይል ማስገበር የሚችል አይመስለኝም” ወዘተ ወዘተ እለዋለሁ፡፡ ከት ከት ብሎ ይስቃል፡፡ የተለመደ ነው፡፡ አማራው ተመቷል፣ አይነሳም ብለው ነው የሚያምኑት፡፡ “ህወሃትን አታውቀውም፡፡ ለነገሩ የኢትዮጵያ የኢኮኖሚክስ ትምህርት እኮ በፖለቲካና በህግ ዙሪያ አትድረስ የተባለ ነው የሚመስለው” እያለ የፖለቲካ ትንታኔ አቅሜን ያጣጥላል፡፡ ይቀጥልና “ክፉዎች ናቸው፡፡ ተቀጣቅጠው አፈር ቅመው ይነሳሉ እንጅ ይወድቃሉ ብለህ እንዳታስብ፡፡ ደግሞ አደራህን እየወደቁ ነው ብለህ ከማይሆኑ ሰዎች ጋር እንዳትነካካ” ይለኛል፡፡ ምክርም ማስፈራሪያም ነው፡፡ እኔም በሃሳቤ አጠንክሬ አልገፋበትም፡፡
መጨረሻ ላይ የሆነውን ሁላችንም ስለምናውቀው አንሄድበትም፡፡ ወዳጄ ዳኒም ያን የመሰለ በአቶ ተክለብርሃን አምባዬ ህንጻ ላይ የተሰራ የተንጣለለ ስቱዲዮ ሳይጠቀምበት መቀሌ ከተመ፡፡ የቀረው ታሪክ ነው፡፡
አምባገነኖች ህዝብን ዋጋ የሚያስከፍሉት የራሳቸውን ቅዠት ስለሚያምኑ ነው፡፡ ጋዳፊ “አረንጓዴው መጽሃፍ” የሚባል መጽሃፍ ነበረው፡፡ ነገርዬው ከማኦ “ቀዩ መጽሃፍ” መኮረጁ ነው፡፡ ታዲያ ጋዳፊ የፈጠረውን ቅዠት በማመን ራሱን ማሻሻል ባለመቻሉ መጨረሻ ላይ የገጠመውን የምናውቀው ነው፡፡ መንግስቱ ሃይለማርያምም “ተው የአለም ሁኔታ ተቀይሯል፣ ሶሻሊዝምም አደጋ ላይ ነው” እየተባለ በራሳቸው በነ ጎርቫቼቭ ጭምር ሲነገረው ጭራሽ እነሱን “ከላሽ! በራዥ!” እያለ የሶሻሊዝም ታማኝ ነኝ ብሎ ክችች አለ፡፡ መጨረሻ ላይ የገጠመውን እናውቀዋለን፡፡ የወያኔ አምባገነኖች ሁኔታም ተመሳሳይ ነው፡፡ አብዮታዊ ዲሞክራሲ የሚባለውን ንድፈ ሃሳብ እያነበነቡ ከእሱ ውጪ ፍቱን መድሃኒት የለም አሉ፡፡ ራሳቸውን መለውጥ ተሳናቸው፡፡ መጨረሻቸው አላማረም፡፡ ሀገርንም ጨምረው ዋጋ አስከፈሉ፡፡
የዛሬዎቹም የራሳቸውን ቅዠት አምነው እያዛጉን ይገኛሉ፡፡ ፍቱን መድሃኒቱ እኛ የጻፍነው ነው እያሉ ነው፡፡ ትልቁ አደጋ ይህን የፈጠሩትን ቅዠት እንደ ፍቱን መድሃኒት ማመናቸው ነው፡፡ ስለዚህም እነሱ የያዙትን ሃሳብ የሚቃወመው በሙሉ ጠላት ነው፡፡ መታሰር አለበት፡፡ መሳደድ አለበት፡፡ መጥፋት አለበት፡፡ ዛሬም እንዲህ አይነት በራሳቸው ቅዠት የሰከሩ ገዥዎች አሉ፡፡ ዛሬም በገዥዎች ቅዠት የሰከሩ እና ልክ እንደ ዳንኤል በእውነት ላይ የሚሳለቁ ጭፋራዎች አሉ፡፡
ታዲያ መፍትሄው ምንድን ነው? መፍትሄው ትግል ብቻ ነው፡፡ ወያኔዎች ከነቡትቶ ሃሳባቸው እንደወደቁት፣ ሌሎችም አምባገነኖች እንደተንኮታኮቱት እነዚህም በትግል ይሸነፋሉ፡፡ በፅኑ ትግል የማይሸነፍ አምባገነን የለም!
ለድል እንታገል!
የአማራ ብሄርተኝነት ይለምልም!!!!